Sztuka: Dla kogo i po co?

Opinie czytelników

Książka Briana Keeble'a, opublikowana w 1999 roku, bada sztukę przez pryzmat filozofii wieczystej, oferując głęboki wgląd w związek między sztuką a naszym ludzkim powołaniem. Składa się z dziesięciu esejów analizujących zarówno koncepcje sztuki, jak i poszczególnych artystów, przedstawiając przekonujący argument za znaczeniem sztuki w pośredniczeniu między światem duchowym i naturalnym.

Książka jest dobrze napisana z poważnym i wnikliwym podejściem do krytyki sztuki. Stosuje odwieczną filozofię do sztuki, oferując głębię i perspektywę, której często brakuje we współczesnych dyskusjach. Na szczególną uwagę zasługuje eksploracja poszczególnych artystów, zapewniająca sympatyczny pogląd, który jest zgodny z ich własnymi perspektywami. Eseje na temat wizjonerskich malarzy, takich jak Samuel Palmer, są szczególnie chwalone za ich głębię i analizę.

Książka nie zyskała wystarczającego uznania od czasu jej publikacji, co może ograniczać jej zasięg i wpływ. Niektórzy czytelnicy mogą uznać akademicki charakter esejów za trudny lub niedostępny, szczególnie jeśli nie są zaznajomieni z omawianymi koncepcjami filozoficznymi.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Art: For Whom and for What?

Zawartość książki:

Jak sugeruje tytuł, zajmujemy się tutaj najbardziej fundamentalnymi pytaniami: Kim jest człowiek? Czym jest sztuka? Jaka więź łączy człowieka, naturę i sztukę? Argumentem leżącym u podstaw tej książki jest to, że to, co powinno być wspólne dla wszystkich mężczyzn i kobiet - naturalne pokrewieństwo z sacrum, które niesie obietnicę duchowego doświadczenia w codziennym życiu - jest w rzeczywistości prawie niemożliwe ze względu na samą naturę współczesnego społeczeństwa. To, co współczesny świat ustanowił, to nic innego jak wzorzec życia, który uniemożliwia nam bycie tym, kim naprawdę jesteśmy.

Zniszczenie człowieka, które jest nieodłączną częścią naukowego, przemysłowego spojrzenia na nasze przeznaczenie, nie może zrobić nic innego, jak tylko zniszczyć te wartości i znaczenia, które zawsze były podstawą normalnej ludzkiej egzystencji. W czasach, gdy nieadekwatność modernizmu stała się oczywista, autor powraca do wyzwania angielskiej radykalnej tradycji myśli (Blake, Cobbett, Carlyle, Ruskin, Morris, Gill i inni), z jej krytyką przemysłowego - teraz postindustrialnego - sposobu życia. Poprzez serię bardzo oryginalnych badań kilku głównych angielskich artystów i rzemieślników oraz poprzez poruszanie kluczowych tematów, które odnoszą się do duchowego, kulturowego i środowiskowego kryzysu, przed którym obecnie stoimy, autor oferuje pozytywne rozwinięcie radykalnej perspektywy.

Czy współczesny człowiek jest w stanie przetrwać proces samookaleczenia, na który się zdecydował? W tym wyjątkowym studium naszej obecnej sytuacji autor sugeruje, że nie możemy tego zrobić, odwracając się od odwiecznej mądrości, która zawsze informowała najmądrzejsze filozofie życia, z ich intuicją świętej natury rzeczywistości.