Art without the Aesthetics. Defining Conceptual and Post-Conceptual Art Practices in 2010
Dokument akademicki z 2010 roku w temacie Sztuka - Teoria Sztuki, Ogólny, Uniwersytet Zachodniej Australii, język: Angielski, abstrakt: Artykuł koncentruje się na wyjaśnieniu, dlaczego dzisiejsze (konceptualne) i postkonceptualne praktyki artystyczne wygenerowane z konkretnych teorii w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku miałyby przyspieszyć potrzebę upadku estetyki filozoficznej w dyskusji o dzisiejszej sztuce współczesnej.
Dzisiaj, ponieważ "doświadczenie estetyczne ma być pojmowane jako zgodne z rządzącą ideologią kulturową", znaczna część "zwrotu wizualnego" wywodzi się od artystów ulicznych, subkultur i ciemnych kultur, które, buntownicze z natury, wykorzystują (konceptualne) i postkonceptualne praktyki artystyczne, które w coraz większym stopniu wytwarzają stanowiska teoretyczne, które przyczyniają się do dyskursywnych paradygmatów przyjętych przez dzisiejszych teoretyków kultury wizualnej. Do "zwrotu wizualnego" przyczynia się również aktywna rola publiczności galeryjnej, która pomaga w wytwarzaniu znaczenia samego dzieła - jej rola w dużej mierze zmieniła się z biernej kontemplacji na aktywne uczestnictwo.
Artykuł definiuje, dlaczego przewaga zgromadzonych dziś perspektyw (wykorzystywanych przez teoretyków kultury wizualnej) opartych na intencji artysty jako nowej teorii samej w sobie i publiczności jako "uczestniku" przeważa obecnie nad znaczeniem teorii estetycznej. W artykule definiuję i oceniam, dlaczego estetyka filozoficzna nie jest już postrzegana jako niezbędna do krytycznej refleksji nad nowymi mediami, postkonceptualnymi praktykami artystycznymi i rewolucją cyfrową.
