Szpital stanowy w Norwich

Opinie czytelników

Książka o Norwich State Hospital jest chwalona za obszerne badania, bogate fotografie i dokładne przedstawienie historii szpitala. Recenzenci uważają, że zapewnia ona cenne spojrzenie w przeszłość bez sensacjonalizowania tematu. Niektórzy czytelnicy życzyliby sobie jednak więcej informacji na temat najnowszej historii i doświadczeń pacjentów.

⬤ Obszerne i dobrze udokumentowane badania.
⬤ Znakomita kolekcja zdjęć.
⬤ Dokładne przedstawienie historii szpitala, unikając sensacji.
⬤ Doceniona przez czytelników mających osobiste powiązania ze szpitalem.
⬤ Przemyślany tekst uwzględniający doświadczenia pacjentów i personelu.

⬤ Ograniczone omówienie nowszej historii szpitala.
⬤ Niektórzy recenzenci zwrócili uwagę na skupienie się bardziej na perspektywach personelu niż na doświadczeniach pacjentów.
⬤ Brak wyczerpującej bibliografii lub listy źródeł.
⬤ Drobne nieścisłości odnotowane przez czytelników.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Norwich State Hospital

Zawartość książki:

Norwich State Hospital (NSH), założony w 1904 roku, był czymś więcej niż tylko szeregiem budynków z zaprawy murarskiej i cegły, w których przetrzymywano i leczono osoby cierpiące na choroby psychiczne.

Przez prawie 100 lat pokolenia ludzi poświęcały swoje kariery i życie rozwojowi NSH jako społeczności humanitarnej zajmującej się rehabilitacją chorób psychicznych. NSH zyskał międzynarodową uwagę niektórych z najbardziej znanych psychiatrów na świecie, ponieważ był pierwszym szpitalem stanowym, który mógł pochwalić się zupełnie nowym, najnowocześniejszym budynkiem, w którym wszystkie terapie zajęciowe znajdowały się pod jednym dachem.

Mimo że NSH został zamknięty w 1996 roku, obiekt ten nadal pozostaje jednym z najbardziej znaczących zabytków historycznych Connecticut, pomimo jego ciągłego wyburzania i przebudowy. Dziś Norwich State Hospital jest wciąż żywy w ponadczasowych, emocjonalnych wspomnieniach pracowników i członków rodzin, którzy dzielą się tym, jak to było pracować i dorastać w miejscu, w którym pracownicy nie byli tylko pracownikami, a pacjenci nie byli tylko pacjentami; byli rodziną.