Szpital Helgoland: Jak Bundesregierung den USA in Vietnam ihre Solidaritt bewies”

Oryginalny tytuł:

Hospitalschiff Helgoland: Wie die Bundesregierung den USA in Vietnam ihre Solidaritt bewies"

Zawartość książki:

Żądanie prezydenta było równoznaczne z szantażem: jeśli Niemcy nie wezmą udziału w amerykańskiej misji bojowej w Wietnamie z uzbrojonymi jednostkami Bundeswehry, zostanie on zmuszony do przeniesienia dużej części kontyngentów US Army stacjonujących w Niemczech Zachodnich w celach obronnych do Indochin.

Nie bez powodu Lyndon B. Johnson uciekł się do takich środków wobec swojego niemieckiego gościa: Dopiero niedawno obie izby Kongresu uzależniły autoryzację dalszych funduszy na rosnące amerykańskie zaangażowanie militarne od udziału europejskich sojuszników.

Prośba o pomoc ze strony Waszyngtonu postawiła kanclerza Ludwiga Erharda w 1965 roku przed problemami niemal nie do pokonania: bojowe rozmieszczenie zachodnioniemieckich żołnierzy było sprzeczne z obowiązującym prawem; co więcej, trudno byłoby to wytłumaczyć przeważnie pacyfistycznie nastawionym niemieckim obywatelom. Aby jednak spełnić życzenia potężnego sojusznika, stratedzy Erharda opracowali kompromis: niemiecki rząd sfinansowałby wysłanie statku szpitalnego Czerwonego Krzyża do opieki nad niepełnosprawnymi cywilami w Wietnamie. Jesienią 1966 r.

zespół "Helgoland" rozpoczął swoją działalność humanitarną. Niniejsze studium empirycznie analizuje tło polityczne i podstawy prawne misji "Helgoland".