Szkoła frankfurcka na wygnaniu

Opinie czytelników

Recenzje książki „The Frankfurt School in Exile” autorstwa Thomasa Wheatlanda podkreślają, że jest to bardzo pouczająca i dobrze opracowana eksploracja historii i wpływów Szkoły Frankfurckiej w Stanach Zjednoczonych. Jest chwalona za wydobycie mniej znanych informacji i przystępne, ale naukowe podejście. Niektórzy czytelnicy zgłaszali jednak obawy dotyczące fizycznej jakości wersji drukowanej, w szczególności silnego chemicznego zapachu, który przeszkadzał im w czytaniu.

⬤ Dobrze zbadane i bogate w informacje
⬤ szczegóły historii i wpływu Szkoły Frankfurckiej
⬤ atrakcyjne zarówno dla specjalistów akademickich, jak i ogólnych czytelników zainteresowanych myślą społeczną
⬤ świeże spojrzenie na amerykańską fazę teorii krytycznej.

⬤ Niektórzy czytelnicy napotkali silny chemiczny zapach wydania w twardej oprawie
⬤ sporadyczne powtórzenia z wcześniej opublikowanego materiału
⬤ dokumentacja niektórych zagadnień jest skąpa, co prowadzi do brakujących szczegółów archiwalnych.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Frankfurt School in Exile

Zawartość książki:

Członkowie Szkoły Frankfurckiej wywarli ogromny wpływ na myśl zachodnią, począwszy od momentu, gdy Max Horkheimer został dyrektorem Instytutu Badań Społecznych na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem w 1930 roku. Grupa ta, znana również jako Krąg Horkheimera, obejmowała tak wybitnych intelektualistów jak Theodor Adorno, Herbert Marcuse, Erich Fromm, Leo Lowenthal i Friedrich Pollock. Uciekając przed nazistowskimi prześladowaniami, Horkheimer przeniósł Instytut i wielu powiązanych z nim naukowców na Uniwersytet Columbia w 1934 roku, gdzie pozostał do 1950 roku.

Do tej pory konwencjonalny obraz Instytutu zakładał, że jego członkowie znaleźli schronienie, przenosząc się do Kolumbii, ale mieli niewielki kontakt z amerykańskim życiem intelektualnym lub wpływ na nie. Z wnikliwością i jasnością Thomas Wheatland pokazuje, że standardowa relacja jest błędna. Opierając się na dogłębnych badaniach archiwalnych w Niemczech i Stanach Zjednoczonych oraz na wywiadach przeprowadzonych z takimi luminarzami jak Daniel Bell, Bernadine Dohrn, Peter Gay, Todd Gitlin, Nathan Glazer, Tom Hayden, Robert Merton i inni, Wheatland umiejętnie śledzi głębokie powiązania między członkami Koła Horkheimera a życiem intelektualnym epoki. Ponownie oceniając zaangażowanie grupy w amerykańską Nową Lewicę w latach sześćdziesiątych XX wieku, argumentuje, że rola Herberta Marcusego została źle zrozumiana w kształtowaniu programu radykalnego ruchu studenckiego. W szerszym kontekście pokazuje, jak Koło wpłynęło na amerykańską myśl społeczną i wywarło jeszcze większe wrażenie na niemieckiej powojennej socjologii.

Chociaż wiele napisano o Szkole Frankfurckiej, jest to pierwsza książka, która dokładnie bada relacje między jej członkami a ich amerykańskimi współczesnymi. Szkoła frankfurcka na wygnaniu odkrywa ważny, ale zaniedbany wymiar historii szkoły frankfurckiej i niezmiernie wzbogaca nasze zrozumienie wkładu jej emigracyjnych intelektualistów w powojenne życie intelektualne.