Szkoła ciemności

Opinie czytelników

Książka „School of Darkness” autorstwa Belli Dodd stanowi relację z pierwszej ręki z jej podróży do i z Komunistycznej Partii Ameryki, szczegółowo opisując jej taktyki infiltracji, szczególnie w Kościele katolickim i związkach zawodowych. Narracja jest zarówno osobista, jak i historyczna, rzucając światło na powszechne wpływy komunistyczne w społeczeństwie amerykańskim od początku do połowy XX wieku.

Czytelnicy uznali książkę za wciągającą, pouczającą i pouczającą. Wielu doceniło osobistą perspektywę Dodda i historyczne spostrzeżenia dotyczące infiltracji różnych instytucji przez komunizm, w szczególności Kościoła katolickiego i systemu edukacji. Styl pisania został opisany jako czytelny i przekonujący, dzięki czemu nadaje się do obowiązkowej lektury w szkołach. Oferuje cenny kontekst dla zrozumienia współczesnych kwestii społeczno-politycznych.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że niektóre sekcje książki były gęste lub trudne do przyswojenia. Kilku z nich życzyło sobie więcej szczegółów na tematy takie jak rekrutacja komunistów do kapłaństwa, które zostały zasugerowane, ale nie zostały dokładnie omówione. Ponadto kilku recenzentów wspomniało o wysokiej cenie książki, sugerując, że jest ona trudna do znalezienia i dostępna, co może ograniczać jej czytelnictwo.

(na podstawie 102 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

School of Darkness

Zawartość książki:

-- Opowieść o tym, jak Bella Dodd porzuciła wiarę katolicką swojego dzieciństwa, aby stać się wysoko postawionym członkiem Komunistycznej Partii USA, a następnie powrócić do Kościoła.

Bella Dodd plasuje się obok Whittakera Chambersa jako czołowa nawrócona komunistka. Jej zeznania przed komisjami śledczymi ujawniły zakres, w jakim komunistyczna infiltracja miała miejsce w Ameryce, szczególnie wśród nauczycieli w szkołach i na uczelniach. Ten zapis jej życia opisuje, jak została członkiem Partii Komunistycznej, powody jej stopniowego rozczarowania i ostatecznego zerwania z partią oraz jej ostateczny powrót do Kościoła katolickiego, w którym się urodziła.

Jej nawrócenie na komunizm było powolną uzurpacją umysłu przez odwołanie się do miłości do ludzkości, wizji lepszego społeczeństwa i szerszej sprawiedliwości społecznej. Z czasem stała się członkiem Komitetu Narodowego partii i była bardzo aktywna w zwalczaniu śledztwa Rappa-Couderta w sprawie komunistycznych nauczycieli, we wspieraniu lojalistycznej Hiszpanii i w „zjednoczonym froncie demokratycznym” utrzymywanym podczas II wojny światowej. Stopniowo odpychały ją jednak dyktatorskie metody Partii i ciągła walka o władzę. Rozwód z mężem i zły stan zdrowia przyspieszyły jej oddalenie od przywódców partii i doprowadziły do jej wydalenia z partii w 1949 roku.

Ponowne wejście Dodd do Kościoła katolickiego - który jako komunistka tak zaciekle atakowała - było naturalnym rezultatem jej nowego stanu umysłu. Na początku lat pięćdziesiątych XX wieku przedstawiła szczegółowe wyjaśnienia dotyczące komunistycznej subwersji Kościoła, informując, że „w latach trzydziestych XX wieku umieściliśmy w kapłaństwie jedenaście setek ludzi, aby zniszczyć Kościół od wewnątrz, (i że) obecnie są oni na najwyższych stanowiskach w Kościele”. Z takich pozycji pracowali nad wprowadzeniem zmian, aby osłabić skuteczność Kościoła w walce z komunizmem”. Powiedziała dalej, że zmiany te będą tak drastyczne, że „nie rozpoznacie Kościoła katolickiego”. ”

Historia Belli Dodd to ludzki dokument o ogromnym znaczeniu dla współczesnych Amerykanów. Przedstawia wewnętrzne funkcjonowanie Partii Komunistycznej w Stanach Zjednoczonych na początku i w połowie XX wieku, widziane z tajnych rad i spotkań strategicznych Komitetu Narodowego, do którego należała przez kluczowy okres lat. Punktem kulminacyjnym książki jest śnieżna Wigilia Bożego Narodzenia, kiedy Bella znajduje potwierdzenie swojej wiary i jest w stanie powiedzieć: „Nauczyłam się z gorzkiego doświadczenia, że nie można służyć człowiekowi, jeśli najpierw nie służy się Bogu w szczerości i prawdzie”. „Nie będąc w stanie uzyskać świadectwa chrztu z Włoch, została ochrzczona przez biskupa Fultona J. Sheena w katedrze św. Patryka w Nowym Jorku.