Suture and Narrative: Deep Intersubjectivity in Fiction and Film
Suture and Narrative: Deep Intersubjectivity in Fiction and Film autorstwa George'a Butte'a oferuje nowe fenomenologiczne zrozumienie tego, w jaki sposób narracje fikcyjne i filmowe wykorzystują określone techniki do tworzenia i reprezentowania doświadczenia wspólnoty. Butte zwraca się do koncepcji szwu z Lacanowskiej teorii filmu i do pracy Merleau-Ponty'ego, aby wnieść głębsze i szersze podejście do intersubiektywności w dziedzinie teorii narracji.
Podejście Butte'a pozwala na narracje, które reprezentują zarówno wgląd, jak i ślepotę, miłość i stratę, lokalizując te połączenia i rozłączenia w technikach narratologicznych, które wychwytują krzyżowanie się perspektyw, takich jak te w swobodnym dyskursie pośrednim fikcji i ukośnym kącie filmowej konwencji ujęcia / odwrócenia ujęcia. Butte bada implikacje tego chiasmusu w powieściach i adaptacjach filmowych późniejszych dzieł Henry'ego Jamesa, opowieściach o Piotrusiu Panie Barrie'ego i adaptacjach filmowych oraz filmach Milczenie owiec i Nic oprócz człowieka.
Historia Suture'a w XX wieku, według Butte'a, jest opowieścią o utracie bezpośredniości i wspólnoty. Jednak podsumowując, Butte odnajduje optymizm w Raising Arizona braci Coen, a także w Why Be Happy When You Could Be Normal? Jeanette Winterson i filmie Marca Webba (500) Days of Summer.