Sześć dramatów gotyckich (de Monfort, Orra, Sen, Legenda rodzinna, Upiór, Czary)

Opinie czytelników

Recenzent wyraża uznanie dla pracy Joanny Baillie, podkreślając jej znaczenie i aktualność. Krytykuje brak uznania, jakie Baillie otrzymała we współczesnym środowisku akademickim w porównaniu z jej wkładem jako dramatopisarki i poetki na początku XIX wieku.

Recenzja podkreśla geniusz Baillie, ponadczasowość jej literatury i jej rosnącą aktualność. Autor docenia przystępność, jaką zapewnia dr Colon, sugerując, że praca ta jest czymś więcej niż tylko zainteresowaniem akademickim.

Recenzent zauważa, że Baillie nie została wystarczająco doceniona przez potomnych w porównaniu z jej wczesną publicznością, wskazując na poczucie frustracji z powodu jej mniej znanego statusu we współczesnych dyskusjach.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Six Gothic Dramas (de Monfort, Orra, the Dream, the Family Legend, the Phantom, Witchcraft)

Zawartość książki:

Melancholijny szlachcic, pochłonięty nienawiścią, popełnia brutalne morderstwo. Piękna kobieta zostaje uwięziona przez swojego agresywnego opiekuna w nawiedzonym zamku, co doprowadza ją do szaleństwa.

Proroczy sen prowadzi grupę mnichów do zakopanych zwłok i wymierza sprawiedliwość mordercy. Rodzinna waśń skłania klan do uwięzienia rywala na skale, by utonął pod wpływem wzbierającego przypływu. Radosne wesele zmienia się w złowrogie, gdy pojawia się duch, by wyjawić tragiczną tajemnicę jej śmierci.

Grupa kobiet, skazanych jako czarownice, zostaje skazana na spalenie na stosie. Takie są fabuły sześciu sztuk w tym zbiorze autorstwa szkockiej dramatopisarki Joanny Baillie.

Baillie (1762-1851) była uważana przez wielu za największą angielską poetkę i drugą po Szekspirze dramatopisarkę. Niedawno odkryta na nowo przez naukowców po prawie półtora wieku zaniedbania, Baillie jest obecnie uznawana za jedną z najlepszych dramatopisarek epoki romantyzmu.

To nowe wydanie zawiera pełny tekst sześciu jej najlepszych sztuk, z których cztery zostały tu przedrukowane po raz pierwszy od 1851 roku. Zawiera również nowe wprowadzenie autorstwa Christine Colon, omawiające życie i twórczość Baillie oraz argumentujące, że Baillie wykorzystała gotyk w innowacyjny sposób w swoim dramacie, aby zbadać kontrowersyjne kwestie, takie jak zmieniające się definicje męskości i kobiecości, zmieniające się sojusze polityczne i ewoluujące idee chrześcijaństwa.