Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
Shakespeare and the Grammar of Forgiveness
Szekspir żył w czasach, gdy Anglia przechodziła rewolucję w teorii i praktyce rytualnej, którą znamy jako angielską reformację. Wraz z nią nadeszła bezprecedensowa transformacja w języku życia religijnego.
Podczas gdy kapłani działali kiedyś jako pośrednicy między Bogiem a ludźmi poprzez obrzędy sakramentalne, teologia reformowana ogłosiła kapłaństwo wszystkich wierzących. To, co nastąpiło, nie było uporządkowanym zastąpieniem jednej doktryny inną, ale długą i nieuporządkowaną rozmową na temat konwencji życia i praktyki religijnej. W tej błyskotliwej i uderzająco oryginalnej książce Sarah Beckwith śledzi losy tej rozmowy w teatrze Szekspira.
Beckwith skupia się na sakramencie pokuty, który w średniowieczu stanowił podstawę chrześcijańskiej wspólnoty i relacji międzyludzkich. Wraz z eliminacją tego sakramentu, słowa pokuty i skruchy - spowiedź, przebaczenie, rozgrzeszenie - nie znaczyły już (nie mogły już znaczyć) tego, co kiedyś.
Śledząc zmieniające się wzorce mowy spowiedzi i rozgrzeszenia, zarówno w twórczości Szekspira, jak i szerzej w kulturze elżbietańskiej i jakobickiej, Beckwith ujawnia głębokie zrozumienie przez Szekspira znaczenia języka jako kruchej podstawy naszych relacji z innymi. W szczególności pokazuje, że sztuki post-tragiczne, zwłaszcza Perykles, Cymbeline, Opowieść zimowa i Burza, są eksploracją nowych reżimów i społeczności przebaczenia.
Opierając się na pracach J.L. Austina, Ludwiga Wittgensteina i Stanleya Cavella, Beckwith pozwala nam zobaczyć te sztuki w zupełnie nowym świetle, umiejętnie prowadząc nas przez niektóre z najgłębszych pytań, jakie Szekspir stawia swoim widzom.