Szczęśliwe chmury, szczęśliwe drzewa: Fenomen Boba Rossa

Opinie czytelników

Recenzje odzwierciedlają szereg opinii na temat książki o Bobie Rossie, z których wiele chwali jej unikalne podejście akademickie i wciągające ilustracje, podczas gdy inne wyrażają rozczarowanie brakiem szczegółowych treści biograficznych i dostrzeganymi uprzedzeniami.

Wciągający tekst, unikalna perspektywa akademicka, pomysłowe ilustracje, przystępne dla szerokiego grona odbiorców i nostalgiczne dla fanów Boba Rossa.

Nie jest to prawdziwa biografia, dostrzegalne uprzedzenia autora, nieścisłości faktograficzne i skupienie się na krytyce tradycyjnej sztuki, a nie na osobistej historii.

(na podstawie 28 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Happy Clouds, Happy Trees: The Bob Ross Phenomenon

Zawartość książki:

Czytelnicy znają Boba Rossa (1942-1995) jako łagodnego, afro malarza szczęśliwych drzew na PBS. I podczas gdy urodzony na Florydzie artysta jest oczerniany lub ignorowany przez elitarny świat sztuki i naukowców zajmujących się sztuką, nadal jest doceniany na całym świecie jako uzdrowiciel i malarz, nawet dekady po jego śmierci. W książce "Szczęśliwe chmury, szczęśliwe drzewa" autorzy wnikliwie badają, w jaki sposób fenomen Boba Rossa przerodził się w giganta.

Chociaż jego szczerość w przyjmowaniu demokracji, ekonomii darów, ochrony przyrody i samopomocy mogła sprawić, że wcześniej był oczerniany jako przedmiot rygorystycznych badań naukowych, ta książka wykorzystuje współczesną teorię sztuki do zbadania wyrafinowania wizji Boba Rossa jako artysty. Śledzi sposoby, w jakie jego liczni fani czcili, naśladowali i parodiowali go i jego pracę. Jego technika pozwoliła mu namalować ponad 35 000 obrazów za życia, głównie gór i drzew w krajobrazach, na które duży wpływ miał czas spędzony w Siłach Powietrznych i stacjonujący na Alasce.

Autorzy poruszają kwestie sztuki amatorskiej, sentymentalizmu, imitacji, nudy, uwodzenia i demokratycznych praktyk w świecie sztuki. W pełni analizują Rossa jako malarza, nauczyciela, uzdrowiciela, gwiazdę mediów, performera, magika i networkera. Dokonano dogłębnych porównań z Andym Warholem i Thomasem Kinkade, a także wspomniano o jego życiu w odniesieniu do Josepha Beuysa, Elvisa Presleya, św. Franciszka z Asyżu, Carla Rogersa i wielu innych twórczych osobowości. Ostatecznie, Happy Clouds, Happy Trees przedstawia Rossa jako dawcę prezentów, kogoś, kto swobodnie uczy malarstwa każdego, kto wierzy w wizję Rossa, że "to jest twój świat".