Szczęście jako rzeczywistość w etyce nikomachejskiej

Opinie czytelników

Książka otrzymała negatywne recenzje, a czytelnicy uznali ją za nudną, źle zredagowaną i zbyt powtarzalną. Treść jest ograniczona, a interpretacje pojęć, zwłaszcza greckiej eudaimonii, nie oferują dużej różnorodności. Wykorzystanie książki jako wymogu kursu również spotkało się z krytyką.

Pewne dowody badań i planowania w jej konstrukcji.

Nudna i powtarzalna treść, bardzo ograniczone tematy, słaba redakcja, brak różnorodnych interpretacji i obowiązkowe wykorzystanie na kursie prowadzącym do obaw o etykę.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Happiness as Actuality in Nicomachean Ethics

Zawartość książki:

Jest to studium na temat znaczenia szczęścia (εὐδαιμονία) w Etyce nikomachejskiej Arystotelesa (EN).

Argumentuje się, że εὐδαιμονία w EN oznacza aktualność i należy ją interpretować przez pryzmat dwóch metafor użytych przez Arystotelesa w EN 1. 7 1098a21 i 10.

6 1176a30: obwód dobra i odcisk szczęścia. Aby wyjaśnić znaczenie szczęścia, Arystoteles musi najpierw wyznaczyć obwód dobra istot ludzkich, a czyni to za pomocą dwóch kryteriów: ostatecznego celu (τέλος) i funkcji człowieczeństwa (ἔργον ἀνθρώπου). Te dwa kryteria są pojęciami metafizycznymi, które opisują dobro jako ostateczny metafizyczny cel każdej osoby i najlepsze, czym każda osoba może być.

Ten metafizyczny cel teleologiczny jest aktualnością duszy zgodnie z doskonałością. Jest to zakres, w którym Arystoteles pyta o εὐδαιμονία - dobro człowieka.