Chances for Peace: Missed Opportunities in the Arab-Israeli Conflict
Opierając się na nowo opracowanej teoretycznej definicji "straconej szansy", Chances for Peace wykorzystuje obszerne źródła w języku angielskim, hebrajskim i arabskim, aby systematycznie mierzyć potencjalne poziomy możliwości w ciągu około dziewięćdziesięciu lat prób negocjacji w konflikcie arabsko-izraelskim. Dzięki oświecającym rewelacjom, które przeczą konwencjonalnej mądrości, badanie to zapewnia zrównoważony opis najważniejszych prób zawarcia pokoju, zainicjowanych przez światowe supermocarstwa, Arabów (w tym Palestyńczyków) i Izrael.
Od arabsko-syjonistycznych negocjacji pod koniec I wojny światowej, przez późniejszy podział, następstwa wojny z 1967 roku i inicjatywę Sadata, po liczne porozumienia w latach 80. i 90. XX wieku, kończąc na konferencji w Annapolis w 2007 roku i rozmowach Abu Mazen-Olmert w 2008 roku, pionierski badacz Elie Podeh wykorzystuje kryteria empiryczne i różnorodne źródła wtórne, aby ocenić role bohaterów w ponad dwóch tuzinach kluczowych momentów.
Wnikliwa eksploracja Podeha, łącząca historiografię, nauki polityczne i praktykę negocjacji pokojowych, pokazuje również możliwości, które nie zostały zaprzepaszczone. W szczególności trzy porozumienia (izraelsko-egipskie, 1979; izraelsko-libańskie, 1983; i izraelsko-jordańskie, 1994) oświetlają ważne zmienne dla wytyczania nowych ścieżek udanych negocjacji.
Stosując swoje ramy do szerokiego zakresu pośredników władzy i okresów, Podeh rzuca również światło na liczne incydenty, które są sprzeczne z oficjalnymi narracjami. To unikalne podejście może zmienić sferę rozwiązywania konfliktów.