Szansa na dom: Wiersze

Opinie czytelników

Zbiór Marka Burrowsa „The Chance of Home” to głęboko refleksyjny i pięknie wykonany tomik poezji, który porusza tematy domu, natury i ludzkiego doświadczenia. Wiersze zapraszają czytelników do zaangażowania się w swoje emocje, świat przyrody i złożoność życia z czułością i wnikliwością.

Zbiór jest chwalony za delikatny i prowokujący do myślenia charakter, pięknie wykonany język i głęboką eksplorację tematów takich jak miłość, strata i znaczenie domu. Czytelnicy doceniają autentyczność, przystępność i emocjonalną głębię wierszy, które łączą obserwacje natury z refleksjami na temat ludzkiej kondycji. Książka jest również postrzegana jako środek do rozwijania głębszych połączeń ze światem i własnym wnętrzem.

Chociaż nie zostało to wyraźnie wspomniane, niektórzy czytelnicy mogą uznać medytacyjny styl za mniej wciągający, jeśli wolą bardziej dynamiczną lub zróżnicowaną poezję. Ponadto skupienie się na prostocie i naturze może nie spodobać się tym, którzy szukają bardziej złożonych lub awangardowych form poetyckich.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Chance of Home: Poems

Zawartość książki:

Szansa na dom Gdzieś tam musi być miejsce, gdzie nikt nie zastanawia się, czy należysz... Tak zaczyna się tytułowy wiersz tego niezwykłego zbioru popularnego poety i badacza mistycyzmu.

Wiersze te przypominają nam, że "dom" kształtuje nas, nie jako konkretne miejsce, dom jest sposobem bycia na tym świecie, dla nas i dla stworzeń, z którymi go dzielimy. Znajduje wyraz w wewnętrznym świetle, które niesie nas przez ciemne pory roku i w tym, co inspiruje nas do ryzykowania życia w obliczu śmierci. Dom przychodzi do nas w nieoczekiwanych przebłyskach całości, które czasami mają wystarczający rezonans, aby utrzymać nas pośród fragmentów.

Wiele z tych wierszy pochodzi z długiego przyglądania się temu, co znajome i zwyczajne, cierpliwego nasłuchiwania śladów piękna, które wciąż może nas ocalić - w rytmach ulicznego muzyka wykonującego swój zawód w lizbońskim metrze, blasku śpiewu ptaków przerywającego ostatnią godzinę nocy i biciu starego świątynnego dzwonu, który "wciąż śpiewa w ciszy". "Zastanawiają się nad odpornością, która leży u podstaw świata przyrody, a także nad naszym pragnieniem rozwoju pośród rozpraszaczy, które wywierają na nas presję w naszym życiu.

W epoce przesycenia, takiej jak nasza, zapraszają nas do pozostania na skraju ciszy i zastanowienia się, co to znaczy, że nie zostaliśmy stworzeni wyłącznie dla rozumu, ale "dla tego, co pieśń może przynieść ukojenie i rozkosz". "