Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Madness of Vision, 44: On Baroque Aesthetics
Szaleństwo widzenia Christine Buci-Glucksmann jest jednym z najbardziej wpływowych studiów z zakresu fenomenologicznej estetyki baroku. Łącząc pracę Merleau-Ponty'ego z psychoanalizą Lacana, renesansowymi studiami nad optyką i dwudziestowieczną matematyką, autorka podkreśla materialność ciała i świata w swojej teorii estetycznej. Każde widzenie jest widzeniem ucieleśnionym, w którym ciało i emocje nieustannie grają w polu wizualnym. Tak więc wizja, niegdyś uważana za jasny, jednolity i totalizujący sposób rozumienia świata materialnego, w rzeczywistości oślepia i zniekształca postrzeganie rzeczywistości.
W każdym z dziewięciu esejów składających się na The Madness of Vision Buci-Glucksmann rozwija swój teoretyczny wywód poprzez studium ważnego obrazu, rzeźby lub wpływowego obrazu wizualnego - pisma arabskiego, "Oka kardynała Colonny" Bettiniego, "Teresy Berniniego i jego pokaz sztucznych ogni z 1661 roku z okazji narodzin francuskiego delfina, Judyty ścinającej głowę Holofernesa Caravaggia, paryskich arkad i autoportretu Arnulfa Rainera, między innymi - i zręcznie przekracza granice historyczne, narodowe i artystyczne, aby odnieść się do El Criticn Gracina.
Opera Monteverdiego Orfeusz.
Poezja Hafiza, Johna Donne'a i Baudelaire'a.
A także barokową architekturę i obrazy Anselma Kiefera o Holokauście. Czyniąc to, Buci-Glucksmann dowodzi wszechobecnego wpływu baroku na przestrzeni dziejów i ciągłego znaczenia baroku w sztuce współczesnej.