Synchroniczność, tom 15: Natura i psychika w połączonym wszechświecie

Opinie czytelników

Recenzje użytkowników książki ujawniają szereg opinii, z których wiele chwali jej głębię i wgląd w teorię synchroniczności w odniesieniu do koncepcji Junga i współczesnej fizyki. Jednak niektórzy czytelnicy krytykują jej gęstość i wąskie skupienie, w szczególności pominięcie znaczenia astrologii dla synchroniczności, pomimo uznania jej przez Junga.

Oferuje głęboki wgląd w teorię synchroniczności Junga.

Integruje nowoczesne koncepcje naukowe, takie jak teoria pola, przemawiając do czytelników zainteresowanych nauką.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Synchronicity, Volume 15: Nature and Psyche in an Interconnected Universe

Zawartość książki:

Dostępny również w otwartym, pełnotekstowym wydaniu pod adresem http: //oaktrust. library. tamu.edu/handle/1969. 1/88024.

W 1952 roku C. G. Jung opublikował paradoksalną hipotezę na temat synchroniczności, która stanowiła próbę rozszerzenia zachodniej koncepcji relacji między naturą a psychiką. Hipoteza Junga starała się przełamać polaryzującą przyczynowo-skutkową ocenę świata i psychiki, sugerując, że wszystko jest ze sobą powiązane. Tak więc synchroniczność jest zarówno "znaczącym wydarzeniem", jak i "przyczynowo-skutkową zasadą łączącą". Ocena świata w ten sposób otworzyła drzwi do "zbadania możliwości znaczenia w przypadkowych lub losowych zdarzeniach, rozszyfrowania, czy i kiedy znaczenie może być obecne, nawet jeśli poza świadomą świadomością".

Teraz, po skontekstualizowaniu pracy Junga w odniesieniu do współczesnych osiągnięć naukowych, takich jak teorie względności i kwantowe, Joseph Cambray bada w tej książce, w jaki sposób teorie, praktyki i metody kliniczne Junga wpłynęły na obecną dziedzinę teorii złożoności, która działa z paradoksem podobnym do synchroniczności Junga: znaczenie symetrii, a także potrzeba przełamania tej symetrii, aby nastąpiło "pojawienie się". Wreszcie, Cambray wnosi swój wyjątkowy wkład w tę dziedzinę, próbując prześledzić "synchroniczności kulturowe", ponowne rozważenie wydarzeń historycznych pod kątem ich synchronicznych aspektów. Na przykład, bada on pojawienie się demokracji w starożytnej Grecji w celu "znalezienia modelu grupowego podejmowania decyzji opartego na zasadach emergentystycznych z synchronicznym rdzeniem".