Syjonizm i koniec wieku: Kosmopolityzm i nacjonalizm od Nordaua do Żabotyńskiego

Opinie czytelników

Książka stanowi humanitarną i wnikliwą analizę kluczowych postaci wczesnego syjonizmu, w szczególności Maxa Nordaua i Władimira Żabotyńskiego, badając ich motywacje i ewolucję w ramach ruchu. Łączy analizę historyczną z osobistymi historiami, pozwalając czytelnikom zrozumieć złożoność syjonizmu poza stereotypowymi narracjami.

Książka jest chwalona za przemyślane i świadome traktowanie znaczących postaci syjonistycznych, ujawniając osobiste historie, które dodają głębi ich ideologiom politycznym. Recenzenci uznali analizę za erudycyjną i docenili skupienie się na ewolucji syjonizmu, a nie na uproszczonych portretach. Autor bada mniej znane postacie, takie jak EM Lilien, a szczegółowe odniesienia zwiększają zrozumienie tematu.

Niektórzy recenzenci zauważyli brak skupienia się na chrześcijańskich korzeniach syjonizmu, w szczególności na wpływie Blackstone Memorial, który ich zdaniem był istotny, ale nie został odpowiednio zbadany w tekście. Ponadto, choć w książce można znaleźć wiele informacji na temat Nordaua i Jabotinsky'ego, istnieje potrzeba bardziej szczegółowego przedstawienia ich postaci i kontekstu otaczającego ich syjonistyczne motywacje.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Zionism and the Fin de Siecle: Cosmopolitanism and Nationalism from Nordau to Jabotinsky

Zawartość książki:

Prowokacyjne studium Michaela Stanisławskiego na temat Maxa Nordaua, Efraima Mojżesza Liliena i Władimira Żabotyńskiego rekonstruuje skrzyżowanie europejskiego fin de si cle'u i wczesnego syjonizmu. Stanisławski podejmuje nurtujące pytanie, dlaczego syjonizm, na określonym etapie swojego rozwoju, stał się tak atrakcyjny dla niektórych kosmopolitycznych intelektualistów i artystów.

Z pomocą setek wcześniej niedostępnych dokumentów, opublikowanych i niepublikowanych, rekonstruuje ideologiczne podróże pisarza i krytyka Nordaua, artysty Liliena i politycznej ikony Żabotyńskiego. Argumentuje przeciwko powszechnej koncepcji Nordaua i Żabotyńskiego jako dziewiętnastowiecznych liberałów, nalegając, aby rozumieć ich na tle darwinizmu społecznego na Zachodzie i pozytywizmu rosyjskiego radykalizmu w fin de si cle, a także symbolizmu, dekadencji i secesji.

Kiedy ci ludzie zwrócili się ku syjonizmowi, Stanisławski twierdzi, że nie porzucili swoich estetycznych i intelektualnych uprzedzeń, ale ukształtowali syjonizm zgodnie ze swoim kosmopolityzmem z końca XX wieku. Pokazując, w jaki sposób kosmopolityzm przekształcił się w nacjonalizm w życiu i pracy tych kluczowych wczesnych syjonistów, historia ta stanowi fascynujący rozdział w europejskiej i rosyjskiej, a także żydowskiej historii kultury i polityki.