Zionist Architecture and Town Planning: The Building of Tel Aviv (1919-1929)
Tel Awiw, założony jako osada żydowska w 1909 r.
i poświęcony rok później, rozrósł się w ciągu ostatniego stulecia, stając się centrum finansowym Izraela i drugim co do wielkości miastem w kraju. Książka ta analizuje ważny okres w powstawaniu miasta, kiedy żydowscy architekci przybyli z Europy, w tym Alexander Levy z Berlina, i próbowali ustanowić nowy styl syjonistycznego urbanizmu w latach po I wojnie światowej.
Autor bada wzajemne oddziaływanie ambitnego programu architektonicznego i pragmatycznych potrzeb, które napędzały jego chaotyczną realizację w okresie gwałtownego wzrostu liczby ludności. Bada intensywną debatę wśród przywódców syjonistycznych w Berlinie w odniesieniu do przyszłego osadnictwa żydowskiego w Ziemi Izraela po I wojnie światowej oraz trudności w narzuceniu planu miasta i stylu architektonicznego opartego na europejskich koncepcjach w środowisku, w którym kolidowały one z pragnieniami żydowskiego odrodzenia i samoidentyfikacji. Podczas gdy "nowoczesne" wartości opowiadały się za uniwersalnością, idee syjonistyczne zmagały się z konfliktem między koncepcją "nowego porządku" a tradycyjnymi i historycznymi motywami.
Oprócz tego, że jest to pierwsze szczegółowe studium okresu formacyjnego w rozwoju Tel Awiwu, książka ta stanowi cenne studium przypadku w budowaniu narodu i historii syjonizmu. Skrupulatnie zbadana, jest również ilustrowana setkami planów i fotografii, które pokazują, jak wiele z tkanki Tel Awiwu z początku XX wieku przetrwało w nowoczesnym mieście.