Święty sufi XX wieku: Shaikh Ahmad Al-'Alawi

Opinie czytelników

Książka „A Sufi Saint of the Twentieth Century” autorstwa Martina Lingsa przedstawia życie i nauki szejka Ahmada al-Alawiego, przeplatając osobiste relacje i nauki sufickie. Została ona pochwalona za wnikliwość i umiejętność uczynienia sufizmu przystępnym dla szerokiego grona odbiorców. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że niektóre jej części są zbyt szczegółowe lub kwestionują ich autentyczność.

Książka jest dobrze napisana i oferuje wciągający pierwszy rozdział, który przyciąga uwagę czytelnika. Wielu docenia piękną prozę i umiejętność przekazywania złożonych koncepcji sufickich w przystępny sposób. Jest ona uważana za doskonałe wprowadzenie do sufizmu i służy jako inspirujący element rozwoju osobistego i duchowości. Uwzględnienie osobistych anegdot i poezji szejka jest również zauważane jako atrakcja.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest zbyt szczegółowa w swojej eksploracji sufickich drobiazgów, co może zniechęcić tych, którzy są mniej zainteresowani tym aspektem. Istnieją obawy co do dokładności niektórych twierdzeń, szczególnie dotyczących duchowej podróży szejka. Ponadto, podczas gdy pierwsza połowa jest postrzegana jako wciągająca, niektórzy postrzegają późniejsze sekcje jako mniej przekonujące lub zawierające wątpliwy mistycyzm.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Sufi Saint of the Twentieth Century: Shaikh Ahmad Al-'Alawi

Zawartość książki:

"Prawie warunek wstępny dla każdego poważnego badania sufizmu w językach europejskich": taki był werdykt Seyyeda Hosseina Nasra w jego recenzji pierwszego wydania książki. Według "Journal of Near Eastern Studies" jest to "jedna z najbardziej dogłębnych i wciągających książek o sufizmie, jakie zostały stworzone przez zachodniego uczonego".

Z pewnością nie ma w niej nic z drugiej ręki. Autor pozwala sufim mówić za siebie, a w serii niezwykłych i wciągających tekstów przetłumaczonych głównie z języka arabskiego, daje żywy obraz życia w północnoafrykańskim zakonie sufickim.

Na tym tle pojawia się niezapomniana postać algierskiego szejka, który stał na czele zakonu od 1909 roku aż do swojej śmierci w 1934 roku. Ostatnie rozdziały poświęcone są głównie jego pismom, które zawierają kilka przenikliwych aforyzmów i które kończą się małą antologią jego niezwykłych mistycznych wierszy.