Holiness, Ethics and Ritual in Leviticus
W tej książce Trevaskis argumentuje, że świętość w Księdze Kapłańskiej zawsze ma wymiar etyczny i nie jest po prostu kategorią kultową. W ten sposób odchodzi od powszechnego poglądu, że w Księdze Kapłańskiej 1-16 (P) świętość jest w dużej mierze pojęciem kultowym.
Bibliści powszechnie czytają teksty rytualne jako praktyczne instrukcje lub zalecenia, wywodząc teologiczne znaczenie rytuałów z innych miejsc. Na przykład teologiczne interpretacje "ofiary całopalnej" wywodzą się raczej z jej użycia w narracji (np. Rdz 8,20; 22,13) niż z jej prawnego przepisu w Księdze Kapłańskiej 1.
Trevaskis argumentuje jednak, że ukryte polecenie bycia świętym istnieje w niektórych tekstach rytualnych w Księdze Kapłańskiej, które są czymś więcej niż zwykłymi nakazami rytualnymi. To właśnie w symbolicznych wymiarach tych rytuałów leży ich teologiczne znaczenie. Na poparcie tego argumentu podejmuje egzegetyczne studia nad "ofiarą całopalną" (Kpł 1), "przepisami dotyczącymi czystości" (Kpł 11_15) oraz fizycznym wyglądem kapłanów i zwierząt ofiarnych (Kpł 21-22).
Badania te odbywają się w ramach metodologicznych, które pozwalają uniknąć kapryśnych interpretacji symbolicznych. Trevaskis opiera się na kognitywnych spostrzeżeniach lingwistycznych, aby dostrzec, kiedy tekst może nawiązywać do innych tekstów Pięcioksięgu (zwłaszcza Rdz 1-3), i zwraca uwagę na użycie przez prawodawcę różnych środków retorycznych (np. "postęp retoryczny").
Ponieważ przykazanie "bądźcie świętymi" w Kpł 17-26 (H) wyjaśnia jedynie to, co P pozostawia ukryte w Kpł 1-16, badanie to ma ważne implikacje dla historii kompozycji Księgi Kapłańskiej. Staje się znacznie mniej jasne, że etyczny pogląd H na świętość rozwinął się z proroczej krytyki P (jak argumentują na przykład Milgrom i Knohl).