Święte Świętych Trzeciej Świątyni: Izraelska broń jądrowa

Oryginalny tytuł:

The Third Temple's Holy of Holies: Israel's Nuclear Weapons

Zawartość książki:

Niniejszy artykuł przedstawia historię izraelskiego programu zbrojeń nuklearnych na podstawie przeglądu nieujawnionych źródeł. Izrael rozpoczął poszukiwania broni jądrowej wraz z powstaniem państwa w 1948 roku.

Jako zapłatę za izraelski udział w kryzysie sueskim w 1956 roku, Francja dostarczyła Izraelowi wiedzę nuklearną i zbudowała kompleks reaktorów w Dimonie, zdolny do produkcji plutonu na dużą skalę i jego ponownego przetwarzania. Stany Zjednoczone odkryły ten obiekt w 1958 roku i był on przedmiotem ciągłych dyskusji między amerykańskimi prezydentami i izraelskimi premierami. Izrael używał opóźnień i podstępów, by początkowo trzymać Stany Zjednoczone na dystans, a później wykorzystał opcję nuklearną jako kartę przetargową w zamian za stałe dostawy amerykańskiej broni konwencjonalnej.

Po wycofaniu się Francji na początku lat 60-tych, Izrael na własną rękę, w tym poprzez kilka tajnych operacji, przystąpił do realizacji projektu.

Przed wojną sześciodniową w 1967 r. Izrael czuł się zagrożony i podobno zmontował kilka urządzeń nuklearnych.

Do wojny Jom Kippur w 1973 r. Izrael posiadał szereg zaawansowanych bomb nuklearnych, rozmieścił je i rozważał ich użycie. Arabowie mogli ograniczyć swoje cele wojenne ze względu na wiedzę o izraelskiej broni jądrowej.

Izrael najprawdopodobniej przeprowadził kilka testów bomb jądrowych. Izrael kontynuował modernizację i pionowe rozprzestrzenianie broni jądrowej i jest obecnie jedną z największych potęg nuklearnych na świecie. Korzystając z "bomby w piwnicy", Izrael był w stanie wykorzystać swój arsenał jako środek odstraszający dla świata arabskiego, jednocześnie nie naruszając technicznie amerykańskich wymogów dotyczących nierozprzestrzeniania broni jądrowej.