Święte schronienie: Trzynaście podróży przez bezdomność i uzdrowienie

Opinie czytelników

Książka „Sacred Shelter” zbiera przejmujące historie życia trzynastu osób, które doświadczyły bezdomności i ich podróży w kierunku powrotu do zdrowia, zapewniając wgląd w złożoność bezdomności i odporność ludzkiego ducha. Oświetla strukturalne niesprawiedliwości, z jakimi borykają się osoby marginalizowane oraz promuje zrozumienie i empatię wobec osób dotkniętych bezdomnością.

⬤ Oferuje głęboki i osobisty wgląd w życie wcześniej bezdomnych osób, pokazując ich odporność, siłę i powrót do zdrowia.
⬤ Podważa stereotypy na temat bezdomności i podkreśla podobieństwa między osobami bezdomnymi a ogółem populacji.
⬤ Narracje są oprawione w przemyślane wprowadzenie, które zapewnia historyczny i społeczny kontekst bezdomności.
⬤ Inspiruje czytelników do współczucia i podejmowania działań na rzecz pomocy potrzebującym.
⬤ Podkreśla rolę programów pomocowych i społeczności w procesie wychodzenia z bezdomności.

⬤ Niektóre historie są bardzo bolesne i przedstawiają trudną rzeczywistość, która może być trudna dla wrażliwych czytelników.
⬤ Książka może wywoływać silne emocje i prowadzić do uczucia smutku z powodu kwestii systemowych, które pozwalają na utrzymywanie się bezdomności.

(na podstawie 27 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sacred Shelter: Thirteen Journeys of Homelessness and Healing

Zawartość książki:

W metropolii takiej jak Nowy Jork bezdomność może wtopić się w miejski krajobraz. Dla redaktorki Susan Greenfield Nowy Jork jest jednak miejscem, w którym społeczność prężnych, niezwykłych jednostek tęskni za głosem. Sacred Shelter śledzi losy trzynastu byłych bezdomnych, z których wszyscy ukończyli program wzmacniania umiejętności życiowych, międzywyznaniowy program umiejętności życiowych dla bezdomnych i byłych bezdomnych w Nowym Jorku. W szczerych wywiadach osoby te dzielą się traumatycznymi przeżyciami z młodości, doświadczeniami z bezdomnością i uzdrowieniem, które odkryli dzięki wspólnocie i wierze.

Edna Humphrey opowiada o utracie dziadków, ojca i siostry w wyniku choroby, wypadku i przemocy. Lisa Sperber omawia swoją chorobę afektywną dwubiegunową i swoją biel. Dennis Barton opowiada o swojej niekonwencjonalnej drodze do zostania studentem pierwszego pokolenia i podróży do ponownego połączenia się z rodziną. Autorzy wspomnień dzielą się historiami o młodości, rodzinie, pracy i miłości. Opisują swoje doświadczenia z rasizmem, chorobami psychicznymi, napaściami seksualnymi i przemocą domową. Każdy z trzynastu gawędziarzy szczerze wyraża swoje złamane serce i to, jak odnalezienie wspólnoty i wiary dało im nadzieję na kontynuację.

Wśród tych życiowych historii przeplatają się refleksje dyrektorów programu, duchownych, mentorów i wolontariuszy, którzy pracowali z i w programie wzmacniania umiejętności życiowych. W swojej refleksji George Horton dzieli się głęboką wdzięcznością i solidarnością z ponad 500 osobami, które poznał od czasu współzałożenia programu w 1989 roku. Chociaż religia może prowadzić do podziałów, Horton jest głęboko przekonany, że wszystkie wyznania zachęcają nas do "powitania obcego" i, jak prosi papież Franciszek, "towarzyszenia" im w życiowych zmaganiach. Dzięki solidarności i cierpieniu wiele osób wcześniej bezdomnych odnalazło odnowioną wiarę w Boga i społeczność. Poza traumą i zmaganiami, sugestia Dorothy Day, że "wszystko jest łaską" jest uosobiona w tych trzynastu historiach. Jeremy Kalmanofsky, rabin w synagodze Ansche Chesed, mówi, że program wskazuje na społeczną tkankę spotkania i uznania między nieznajomymi, którzy pokonują ogromne różnice, aby stawić czoła sobie nawzajem, co w języku hebrajskim nazywa się Panim el Panim.

Chociaż Sacred Shelter nie zajmuje się warunkami społeczno-ekonomicznymi i nierównościami, które powodują bezdomność, zapewnia głos grupie demograficznej, która nadal cierpi z powodu systemowej niesprawiedliwości i marginalizacji. W mocnej, narracyjnej formie wyraża odporność osób, które doświadczyły bezdomności oraz nadzieję i społeczność, którą odnaleźli. Wsłuchując się w ich historie, jesteśmy zachęcani do konfrontacji z własnymi ranami i odkrycia naszego pragnienia ludzkiej więzi, świętego schronienia po drugiej stronie cierpienia.