Święci, uczeni i schizofrenicy: Choroba psychiczna w wiejskiej Irlandii, wydanie z okazji dwudziestolecia, zaktualizowane i rozszerzone

Opinie czytelników

Książka „Saints, Scholars, and Schizophrenics” autorstwa Scheper-Hughes stanowi dogłębne etnograficzne studium życia w wiejskiej Irlandii, koncentrując się w szczególności na zdrowiu psychicznym i interakcjach kulturowych. Podczas gdy wielu czytelników chwali jego wnikliwą analizę i wciągające pisanie, inni krytykują etyczne implikacje badań terenowych przeprowadzonych przez autora.

Niezwykła lektura z fascynującym wglądem w irlandzką kulturę i choroby psychiczne. Wciągający tekst, który oddaje dynamikę wiejskiego życia w Irlandii. Dostarcza cennych obserwacji pozwalających zrozumieć lokalną społeczność i wzorce kulturowe. Wielu czytelników poleca tę książkę ze względu na jej głębię i prowokujące do myślenia wnioski.

Niektórzy czytelnicy uznali wnioski zawarte w książce za bolesne lub obraźliwe, zwłaszcza etyczne implikacje badań terenowych autora. Pojawiła się krytyka dotycząca tego, jak perspektywa autora wpłynęła na społeczność. Ponadto niektórzy czytelnicy zauważyli, że ciągłe czytanie książki było wyzwaniem ze względu na jej głębię i złożoność.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Saints, Scholars, and Schizophrenics: Mental Illness in Rural Ireland, Twentieth Anniversary Edition, Updated and Expanded

Zawartość książki:

WYDANIE Z OKAZJI DWUDZIESTEJ ROCZNICY, ZAKTUALIZOWANE I ROZSZERZONE.

Kiedy dwadzieścia lat temu ukazała się książka Saints, Scholars, and Schizophrenics, stała się ona natychmiastowym klasykiem - pięknie napisanym studium śledzącym społeczną dezintegrację "Ballybran", małej wioski na półwyspie Dingle w Irlandii. W tej bogatej w szczegóły i sympatycznej książce Nancy Scheper-Hughes bada symptomy upadku społeczności: emigrację, złe samopoczucie, niechciany celibat, szkodliwe wzorce wychowania dzieci, strach przed intymnością, samobójstwa i schizofrenię.

Po niedawnym powrocie do "Ballybran", Scheper-Hughes zastanawia się w nowej przedmowie i epilogu nad dobrostanem społeczności i jej próbami pogodzenia odpowiedzialności za uczciwą etnografię z szacunkiem dla ludzi, którzy dzielili się z nią swoimi domami i tajemnicami.