Święcenia kobiet w Kościele katolickim

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

Women's Ordination in the Catholic Church

Zawartość książki:

Women's Ordination in the Catholic Church dowodzi, że kobiety mogą być ważnie wyświęcane na urzędy ministerialne. O'Brien pokazuje, że twierdzenia rzymskich dykasterii o nieprzerwanym łańcuchu autorytatywnej tradycji dotyczącej braku możliwości wyświęcania kobiet - co jest raczej nowatorskim niż tradycyjnym argumentem - nie mają historycznego poparcia.

W pierwotnym Kościele, z urzędami diakona, prezbitera i biskupa w trakcie rozwoju, kobiety pełniły posługi, które później rozumiano jako związane z tymi urzędami. Okres podapostolski bagatelizował posługę kobiet ze względu na adaptację kulturową, a nie dlatego, że uważano, że wymaga tego wierność Chrystusowi. Co więcej, obszerne dowody epigraficzne, pochodzące z szerokiego obszaru geograficznego, odnoszą się do kobiet diakonów i prezbiterów w pierwszym tysiącleciu.

Restrykcyjny rozwój koncepcji święceń począwszy od XII wieku nie neguje tego, że wcześniej kobiety były ważnie wyświęcane zgodnie ze współczesnym rozumieniem kościelnym. Powtarzające się kanoniczne zakazy wyświęcania kobiet pokazują zarówno to, że kobiety były wyświęcane, jak i to, że zakazy te były wdrażane bardzo wybiórczo.

Kanony te były praktyką kulturową poszukującą teologii, a późniejsze teologiczne uzasadnienia ograniczania święceń do mężczyzn odwoływały się do rzekomej niższości kobiet na tle kapłaństwa jako dostojeństwa, a nie służby. O'Brien pokazuje, że twierdzenie o braku możliwości wyświęcania kobiet jest raczej kwestią prawa kanonicznego niż doktryny.

Jako takie, prawo to może zostać zreformowane.