Temples and Sanctuaries in the Roman East: Religious Architecture in Syria, Iudaea/Palaestina and Provincia Arabia
Ten bogato ilustrowany tom przedstawia kompleksowe studium architektoniczne 87 indywidualnych świątyń i sanktuariów zbudowanych na rzymskim Wschodzie między końcem I wieku p.n.e. a końcem III wieku n.e., w szerokim regionie obejmującym współczesne państwa Syrii, Libanu, Izraela i Jordanii.
Architektura sakralna dała wierny wyraz złożoności rzymskiego Wschodu i jego wielości tradycji związanych z aspektami etnicznymi i religijnymi, a także potężnym wpływom cesarskiego Rzymu. Źródłem tej potęgi była jednolitość języka architektonicznego, inwentaryzacja form, wybór stylów i układ przestrzenny budynków. Tak więc, chociaż świątynie mają eklektyczny charakter, istnieje podstawowa jedność formy obejmująca podium, schody między kończącymi się ścianami (antae) i kolumny wzdłuż frontu wejściowego - innymi słowy, osiowość, frontalność i symetria świątyni widzianej z zewnątrz.
Świątynie i sanktuaria badane w tym tomie wykazują indywidualne niuanse planu, projektu przestrzennego, lokalizacji w sanktuarium i wzajemnych relacji z bezpośrednim sąsiedztwem, ale można je podzielić na dwie główne kategorie: Świątynie witruwiańskie (wywodzące się z architektury hellenistyczno-rzymskiej) i świątynie nie-witruwiańskie (te z planami i projektami przestrzennymi, których nie można analizować zgodnie z kryteriami architektonicznymi, takimi jak te zdefiniowane przez Witruwiusza). Przedstawione indywidualne opisy koncentrują się wyłącznie na analizie zewnętrznej i wewnętrznej przestrzeni świątyń wszystkich typów i nie obejmują żadnych dyskusji kulturowych ani etnicznych.