Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest zbiorem wierszy, które głęboko rezonują z czytelnikami, przenosząc ich na grecką wyspę Sifnos poprzez żywe obrazy i emocjonalną głębię. Wiersze opisywane są zarówno jako piękne, jak i głębokie, oferując eskapizm i wgląd w osobistą podróż poety.
Zalety:Bogate obrazy i głębia emocjonalna, zdolność do przenoszenia czytelników, dobrze skonstruowane i przyjemne w czytaniu, wywołują silne poczucie miejsca, oferują zarówno wrażenia zmysłowe, jak i osobiste refleksje.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że książka jest niewielka i krótka, potencjalnie pozostawiając ich pragnących więcej; jednak często jest to postrzegane jako cecha, a nie wada.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Light on Sifnos
Zawartość książki:
Laureatka nagrody Blue Light Press Poetry Prize 2020.
Poetka i pisarka Barbara Quick jest najbardziej znana jako autorka bestsellerowej powieści Vivaldi's Virgins, która została przetłumaczona na kilkanaście języków . Jej pierwsza powieść Northern Edge zdobyła nagrodę Discover: Great New Writers. Jej czwarta powieść What Disappears zostanie wydana przez Regal House w 2022 roku. Niektóre z wierszy Barbary zostały nagrane przez Garrisona Keillora i pojawiły się w The Writer's Almanac. Była gościem w długoletnim programie Grace Cavalieri z Biblioteki Kongresu „The Poet and the Poem”. Eseje, wiersze i recenzje książek Barbary zostały opublikowane w wielu czasopismach, w tym New York Times Book Review, Newsweek, Annals of Internal Medicine, Journal of Humanistic Mathematics, San Francisco Chronicle, Canary, Monterey Poetry Review i innych czasopismach literackich, zarówno drukowanych, jak i internetowych. Jej wiersze zostały opublikowane w These Trees, wielkoformatowej książce artystycznej autorstwa fotografki Ruthie Rosauer; Fire and Rain: Ecopoetry of California (współredakcja Lucille Lang Day i Ruth Nolan dla Scarlet Tanager Books); Fog and Light: San Francisco through the Eyes of the Poets Who Live Here (Diane Frank, redaktor, Blue Light Press); Pandemic Puzzle Poems (Diane Frank i Prartho Sereno, redaktorzy, Blue Light Press).
Wraz z mężem Waynem Rodenem, winiarzem i wieloletnim skrzypkiem San Francisco Symphony, Barbara mieszka na małej farmie i winnicy w Kalifornii, a kiedy tylko jest to możliwe, uczęszcza na lekcje tańca brazylijskiego.
Barbara Quick jest powieściopisarką o międzynarodowej renomie, a jej umiejętności są tutaj widoczne, z postaciami, w które możemy uwierzyć; atmosferą, którą możemy poczuć; i wewnętrznymi myślami, które pogłębiają jej obserwację. Każdy wiersz to mała historia z osobowością i celem - wersy, które płyną jak jedwab, utrzymując słowa precyzyjne w każdej nucie. Quick daje nam wyspę, na którą możemy się udać, gdy tylko chcemy uczynić piękno naszym własnym i odpocząć w towarzystwie bezbłędnego pisania. Poezja ma dziś dobry powód do świętowania.
- Grace Cavalieri, Maryland Poet Laureate.
"Chwalcie mądrość wędrowców / którzy całują ziemię, w końcu / wracając do domu", mówi nam Barbara Quick w ostatnim wierszu The Light on Sifnos, a czytelnik czuje się usatysfakcjonowany słusznością zakończenia tak pięknie oddanej podróży przez światło i ciemność, czas i bezczasowość. W wierszach napisanych podczas lektury nowego tłumaczenia Odysei Homera autorstwa Emily Wilson, język Quick jest równie liryczny, co przystępny. Podczas gdy jej zmarli są tak samo żywo obecni jak żywi, jej przenikliwa świadomość śmiertelności nie koliduje z radosnym uwolnieniem od codzienności, jakie może przynieść podróż, jak wtedy, gdy zanurza się nago w Morzu Egejskim, aby dołączyć do swojego "selkie partnera". W tych wierszach jest głęboka radość. Jest też głęboka mądrość, w pełni zasługująca na pochwałę.
Lynne Knight, autorka książki The Language of Forgetting.
Nawiedzająca moc tego zbioru nie jest epicka, lecz sapiencjalna: tajemnice wyrastające z garści fragmentów lśniących w słońcu. Sifnos Barbary Quick to miejsce o elementarnym pięknie, żywe attycką przeszłością, zaludnione duchami wciąż żyjącymi, wciąż wędrującymi z innymi cieniami w duszy poetki, gdy nawiguje ona swoją drogą (ze starym kompasem ojca) przez ten świat, "przyszły dom wszystkiego, czym jesteśmy i wszystkiego, o czym marzymy / w lśniącym tranzycie przez ciemność".
- George Bilgere, autor Haywire
