Światło lata

Opinie czytelników

Książka przedstawia misternie utkaną opowieść o dynamice rodziny, koncentrując się w szczególności na życiu dwóch sióstr podczas letnich wakacji. Zagłębia się w tematy związane z rozwojem osobistym, przeszłymi związkami i wyzwaniami związanymi z emocjonalną więzią w obliczu kryzysów, z postaciami, które wykazują głębię i realizm.

Pisanie jest pięknie wykonane, prezentując znakomity styl i wiarygodne postacie. Autorka, Roxana Robinson, jest chwalona za umiejętność portretowania wewnętrznego życia zwykłych ludzi i emocjonalnych zawiłości rodzinnych interakcji. Historia ta oferuje interesujące spostrzeżenia na temat wpływu rozwodu na dzieci i relacje między dorosłymi, tworząc wciągającą i skłaniającą do refleksji letnią lekturę.

Niektórzy czytelnicy uznali narrację za niesatysfakcjonującą, z poczuciem nierozwiązanego napięcia i otwartym punktem kulminacyjnym, który pozostawia wiele pytań bez odpowiedzi. W jednej z recenzji stwierdzono, że książka zaczyna się dobrze, ale szybko traci na jakości.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Summer Light

Zawartość książki:

Wielki dar Roxany Robinson do opowiadania szczegółów i silne wyczucie emocjonalnych mielizn czających się tuż pod nawet najspokojniejszą powierzchnią zainspirowały porównania do takich literackich sław jak John Cheever, Henry James i Edith Wharton. W jej pierwszej powieści poznajemy Laurę, 29-letnią żonę, matkę, siostrę, przyjaciółkę, kochankę i byłą fotografkę, której życie jest boleśnie nieostre.

Miesięczne wakacje na wybrzeżu Maine z synem, kochankiem Wardem i rodziną siostry mają być idyllicznym okresem pokrzepienia i spokoju, ale dla Laury, która wierzy, że "entropia rządzi światem, wszechświatem i godziną kolacji", zamieniają się w ostateczny test jej zdolności do ufania sobie i innym. Z charakterystyczną intensywnością i zręcznym wyczuciem postaci i miejsca, Robinson tworzy spostrzegawczy, wiarygodny i delikatnie humorystyczny portret jednostki "czekającej na coś, co uporządkowałoby jej życie". Laura jest tak samo studium światła i cienia, jak fotografie, które robi.

Piękna, ale niepewna siebie, utalentowana, ale niechętna do podejmowania ryzyka, kochana, ale niezdolna do podjęcia zobowiązania, jest sparaliżowana strachem i zamknięta w marazmie, którego Ward nie chce już akceptować. "Nie masz odwagi zająć stanowiska w jakiejkolwiek sprawie" - mówi jej.

"Tak bardzo boisz się porażki, że nie masz odwagi nic zrobić". Kiedy jednak jej mąż przyjeżdża z weekendową wizytą, emocjonalne zderzenie wstrząsa bezczynnością Laury, powodując drobne wstrząsy kalejdoskopu, które tworzą zupełnie inny wzór.

Obraz jest w końcu ostry jak brzytwa: "Jakby zmieniała soczewki, jakby nagle odkryła inne źródło światła", widzi, że jej życie należy do niej. To nowe zrozumienie pozwala jej dokonać symbolicznego - i dosłownego - skoku wiary, który ratuje jej własne życie i życie tych, których kocha.