Światło, które widzimy

Opinie czytelników

Książka „The Light We See” autorstwa J. Lynn Bailey to głęboko emocjonalna i pięknie napisana opowieść o miłości, stracie i uzdrowieniu poprzez podróż drogową z dwoma załamanymi bohaterami, Lukiem i Catherine. Czytelnicy opisują narrację jako szczerą podróż, która wywołuje silne emocje, a wielu z nich doświadcza łez podczas czytania. Chociaż powieść jest chwalona za liryczną prozę i wiarygodne postacie, niektórzy uważają, że brak tradycyjnego szczęśliwego zakończenia i głębia cięższych tematów historii stanowią wyzwanie.

⬤ Pięknie napisana, z liryczną prozą i emocjonalną głębią.
⬤ Angażujące i zapadające w pamięć postacie, z którymi czytelnicy się utożsamiają.
⬤ Tematy miłości, przebaczenia i rozwoju osobistego są dobrze zbadane.
⬤ Miejsce podróży dodaje historii interesującej dynamiki.
⬤ Wielu czytelników uważa ją za wyciskacz łez, prowokujący do głębokich refleksji i emocjonalnych reakcji.

⬤ Historia może pozostawić czytelnika smutnym z powodu braku tradycyjnego szczęśliwego zakończenia.
⬤ Niektóre fragmenty mogą być powtarzalne lub koncentrować się na tematach straty, które można uznać za przygnębiające.
⬤ Istnieją mieszane uczucia co do niektórych treści, takich jak sceny erotyczne, których niektórzy czytelnicy mogą nie preferować.
⬤ Kilku czytelników uznało fabułę za przewidywalną lub nie podobało im się jej tempo.

(na podstawie 64 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Light We See

Zawartość książki:

Wyjechaliśmy z Carpinterii w Kalifornii. W Arizonie prawie ze sobą nie rozmawialiśmy.

W Nowym Meksyku dałam mu obietnicę, której nie mogłam dotrzymać. W Teksasie spaliśmy pod gwiazdami. W Oklahomie opowiedział mi historię, której szybko nie zapomnę.

W Luizjanie dał mojej duszy głos.

Między Arkansas a Missisipi w pełni wykorzystaliśmy nadarzającą się okazję. W Tennessee studiowałam jego twarz.

W Kentucky przedstawił mnie swoim rodzicom. W Ohio znalazł moje serce. W Zachodniej Wirginii piliśmy whiskey i wmawialiśmy sobie, że prawdy lepiej pozostawić niedopowiedziane.

W Maryland poczuliśmy ciężar nocy. W Pensylwanii zadzwoniła jego żona. A w Nowym Jorku zadałam sobie jedno pytanie: Czy będzie w stanie pozwolić mi odejść, kiedy nadejdzie czas?