Światło gwiazd i burza: Podbój wielkich północnych powierzchni Alp

Opinie czytelników

Książka „Starlight and Storm” autorstwa Gastona Rebuffata jest wysoko ceniona za poetyckie i inspirujące pisanie o wspinaczce górskiej. Czytelnicy doceniają zdolność Rebuffata do przekazywania swojego głębokiego związku ze wspinaczką i górami. Jednak niektóre recenzje wyrażają rozczarowanie brakiem szczegółowych opisów wspinaczki i wspominają o długiej, fragmentarycznej narracji.

⬤ Poetycka i inspirująca proza, która głęboko rezonuje z czytelnikami.
⬤ Wnikliwe wprowadzenie Davida Robertsa wzbogaca treść.
⬤ Silny emocjonalny związek z alpinizmem i osobistymi doświadczeniami.
⬤ Bardzo polecana dla każdego zainteresowanego wspinaczką, odpowiednia zarówno dla aspirujących, jak i doświadczonych wspinaczy.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że narracja jest długa i fragmentaryczna.
⬤ Brakuje obszernych szczegółów na temat technik wspinaczkowych i znaczących wspinaczek w karierze Rebuffata.
⬤ Niektórzy życzyliby sobie więcej informacji o innych sławnych wspinaczach, z którymi pracował.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Starlight and Storm: The Conquest of the Great North Faces of the Alps

Zawartość książki:

„Jeden z największych wspinaczy wszech czasów... który poprzez góry odkrył prawdziwą perspektywę życia”. „ - Sir John Hunt, autor książki „The Conquest of Everest”.

Gaston Rébuffat, znany ze swojego lirycznego pisania i umiejętności przekazywania nie tylko niebezpieczeństw związanych z alpinizmem, ale także czystego uniesienia wspinaczki, jest jednym z najbardziej znanych i szanowanych alpinistów wszechczasów. Zyskał międzynarodową sławę w 1950 roku jako jeden z czterech głównych bohaterów pierwszego wejścia na Annapurnę, najwyższą górę zdobytą w tamtym czasie. Jednak jego największym osiągnięciem jako alpinisty było bycie pierwszym człowiekiem, który wspiął się na wszystkie sześć legendarnych północnych ścian Alp - Grandes Jorasses, Piz Badile, Dru, Matterhorn, Cima Grande di Lava-redo i Eiger.

Dzięki tej eleganckiej książce, opublikowanej po raz pierwszy w 1954 roku, Gaston Rébuffat odmienił pisarstwo górskie. Jego nacisk na postrzeganie wspinaczki jako aktu harmonijnej komunii z górą, a nie walki z nią, wydawał się radykalny w tamtym czasie, choć estetyka Rébuffata od tego czasu zwyciężyła. Poprzez burze, lawiny, upadki ze skał, nieplanowane biwaki, a nawet śmierć towarzyszy, podążamy za przewodnikiem z Chamonix do ołtarza jego komunii, na ciemnych, lodowych ścianach, które wywołały przerażenie w sercach najlepszych europejskich alpinistów. Te zręczne narracje nie są zwykłymi recytacjami napotkanych niebezpieczeństw i pokonanych przeszkód, ponieważ Rébuffat poświęca tyle samo uwagi radości z koleżeństwa zdobytego na tych twarzach, co samym wspinaczkom. W naszych czasach korporacyjnych sponsorów, wypraw online i ekologicznych wakacji, czystość wizji Alp Rébuffata jako (w epitecie tytułu innej z jego książek) „zaczarowanego ogrodu” lśni prozą tak świeżą i stylową, jak żadna inna kiedykolwiek poświęcona alpinizmowi.