Świat Manon: Hauntologia córki w trójkącie Almy Mahler, Waltera Gropiusa i Franza Werfela

Opinie czytelników

Książka „Manon's World” autorstwa Jamesa Reidela opowiada tragiczną historię Manon Gropius, córki wybitnych postaci Wiednia początku XX wieku, takich jak Alma Mahler i Walter Gropius. Zgłębia tematy pamięci, straty i wpływu jej krótkiego życia na krajobraz kulturowy jej czasów. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają, że pisarstwo pięknie oddaje jej istotę i epokę, inni są sfrustrowani skupieniem się na kontrowersjach jej matki ze szkodą dla osobistej historii Manon.

Książka opisywana jest jako pięknie i z pasją napisana. Oferuje fascynujący portret minionego świata i bada istotne konteksty kulturowe i historyczne. Czytelnicy doceniają dogłębność badań, emocjonalny rezonans narracji i sposób, w jaki zawiera ona esencję życia Manon i powiązań ze znanymi osobistościami.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka zaniedbuje dostarczenie wystarczającej ilości osobistych szczegółów na temat Manon, skupiając się zbytnio na kontrowersyjnym życiu jej matki. Niektórym trudno było znieść wielokrotne eksplorowanie nikczemnych aspektów życia Almy, co prowadziło do niezadowolenia z ogólnego kierunku narracji.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Manon's World: A Hauntology of a Daughter in the Triangle of Alma Mahler, Walter Gropius and Franz Werfel

Zawartość książki:

Manon Gropius (1916-1935) była córką Almy Mahler, wdowy po Gustavie Mahlerze, i architekta Waltera Gropiusa, założyciela Bauhausu, oraz pasierbicą pisarza Franza Werfela. W książce Manon's World James Reidel bada życie i śmierć dziecka w centrum rozbitego trójkąta miłosnego.

Historia ma wyjątkowy przebieg, opisując postać peryferyjną, ale w kontekście, w którym jej znaczenie i centralność w życiu jej słynnych rodziców i kręgów przynosi ulgę. Reidel ukazuje zaniedbane i fascynujące życie w minionym świecie - Wiedniu, Wenecji i Berlinie lat międzywojennych. Manon's World to nie tylko narracyjna biografia, to także medyczna historia polio, które zabiło Manon i osobista historia kulturowa aspiracji, które były na nią rzutowane - i postrzegane jako utracone przez tak bystrych obserwatorów jak Elias Canetti, który poświęcił dwa rozdziały swoich nagrodzonych Nagrodą Nobla wspomnień swoim spotkaniom z Manon i jej pogrzebem.

Wydarzenie to skłoniło Albana Berga do zadedykowania swojego koncertu skrzypcowego „aniołowi”. Reidel ukazuje bardziej złożony obraz młodej kobiety, która pragnęła zostać aktorką i artystką na własną rękę, mimo że była zamierzoną protegowaną swojej matki, inspiracją dla ojca, który rzadko ją widywał, oraz jej ojczyma Franza Werfela, który obsesyjnie wpisywał ją w swoje powieści, począwszy od Czterdziestu dni Musa Dagh i jako revenant we wszystkich kolejnych książkach.