Świat, który stworzył strach: Bunty niewolników i strach przed spiskiem we wczesnej Ameryce

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

The World That Fear Made: Slave Revolts and Conspiracy Scares in Early America

Zawartość książki:

Prowokująca do myślenia historia strachu właścicieli niewolników przed zniewolonymi ludźmi i jego konsekwencje.

Od rebelii Stono w 1739 r., przez rewolucję haitańską w 1791 r., po bunt Nat Turnera w 1831 r., powstania niewolników były rozumiane jako emblematyczne odrzucenie zniewolenia, najpotężniejszy i być może jedyny sposób, w jaki niewolnicy mogli skutecznie rzucić wyzwanie brutalnemu systemowi, który znosili. W książce "The World That Fear Made" Jason T. Sharples skupia się na tych, którzy byli u władzy i byli zaabsorbowani narażeniem się na powstanie. Ponieważ niewolnicy w brytyjskiej Ameryce Północnej i na Karaibach metodycznie terroryzowali niewolników i oczekiwali sprawiedliwej zemsty, urzędnicy kolonialni skonsolidowali swój reżim wokół strachu przed buntem. Jak pokazuje Sharples na podstawie obszernego zbioru danych, urzędnicy kolonialni wszczynali dochodzenia w sprawie wątpliwych pogłosek o planowanych buntach dwa razy częściej niż miały miejsce rzeczywiste powstania niewolników. W większości tych przypadków sędziowie wierzyli, że odkryli plany powstania, koordynowane przez sieć zniewolonych mężczyzn, w samą porę, aby zapobiec powstaniu. Ich represje, znane jako straszenie spiskiem, mogły trwać tygodniami i obejmować setki podejrzanych. Niekiedy kończyły się egzekucją lub wygnaniem dziesiątek niewolników naraz, co wielokrotnie wiązało się ze stratą i złamanym sercem.

Wykorzystując archiwalne dokumenty, Sharples pokazuje, jak koloniści od Nowego Jorku po Barbados torturowali niewolników, aby uzyskać przyznanie się do barokowych spisków, które były uderzająco spójne w różnych miejscach i okresach. Informatorzy twierdzili, że spiskowcy przyjmowali wskazówki od zagranicznych agentów; planowali rzekome bunty w czasie świąt, takich jak Wielkanoc; planowali podpalenia, które ułatwiłyby zasadzkę na białych ludzi w zamieszaniu; i koordynowali powstanie z europejskimi lub rdzennymi amerykańskimi siłami inwazyjnymi. Jednak, jak pokazuje Sharples, te scenariusze rzadko przypominały to, co zniewoleni buntownicy faktycznie robili, gdy chwycili za broń. Ostatecznie, jak argumentuje Sharples, straszenie spiskiem zamknęło kolonistów i niewolników w cyklu terroru, który połączył amerykańskie społeczeństwo poprzez wspólny strach rasowy.