Świat jest dywanem: Cztery pory roku w afgańskiej wiosce

Opinie czytelników

Książka „The World is a Carpet” autorstwa Ann Badkhen przedstawia głęboki i sugestywny portret życia w afgańskiej wiosce, podkreślając skrajne ubóstwo i odporność jej mieszkańców. Podczas gdy wielu czytelników docenia pouczające spostrzeżenia i poetycki styl, inni uważają, że styl pisania jest trudny i zawiły, co prowadzi do podzielonego odbioru.

Książka oferuje realistyczne i empatyczne spojrzenie na życie ludzi w Afganistanie, z dobrze napisanymi i szczegółowymi opisami, które przywołują emocje i zmagania mieszkańców wioski. Wciągające podejście Badkhen i wrażliwość na kulturę tworzą bogatą historię, która rezonuje z czytelnikami zainteresowanymi ludzkimi doświadczeniami.

Krytycy zwracają uwagę, że pisarstwo może być zbyt skomplikowane i wymuszone, co utrudnia czytanie. Niektórzy uważają, że strukturze narracji brakuje postępu fabularnego, co prowadzi do poczucia powtarzalności i dezorganizacji. Inni wyrażają pragnienie jaśniejszego wyjaśnienia doświadczeń i motywacji autora w wiosce.

(na podstawie 40 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The World Is a Carpet: Four Seasons in an Afghan Village

Zawartość książki:

Niezapomniany portret miejsca i ludzi ukształtowanych przez wieki sztuki, handlu i wojny. Pośrodku oszronionej solą afgańskiej pustyni, w wiosce tak odległej, że Google nie może jej znaleźć, kobieta przysiada na krośnie, sprawiając, że kwiaty rozkwitają w tysiącach nici, które ręcznie zawiązuje.

Tutaj, gdzie heroina jest tańsza niż ryż, każdy dzień jest dniem postu. B-52 przelatują nad głowami - znak wszechmocy Ameryki lub jej słabości, mieszkańcy wioski nie są pewni. Wiedzą jednak, że ziemia jest płaska jak dywan.

Anna Badkhen po raz pierwszy pojechała do tego kraju w 2001 roku jako korespondentka wojenna. Od tego czasu wracała tam wielokrotnie, przyciągana przez ziemię, którą geografia uczyniła wiecznym polem bitwy, oraz przez ludzi, którzy podtrzymują tam wspaniałą tradycję.

Przez cztery pory roku, w których kobiety i dzieci z Oqa tkają nowy dywan, uwiecznia ich sposób życia, podobnie jak dywan, od płatka w połowie ukończonego, gdy głodne niemowlę potrzebuje opieki, po przerwy, gdy kobiety handlują żartami seksualnymi lub zastępują muzyków weselnych odstraszonych przez talibów. Gdy Badkhen podąża za dywanem w świat poza nim, pozostawia czytelnikowi niezatarty portret losów utkanych przez wieki sztuki, wojny i starożytnego handlu, który ostatecznie wiąże najeźdźcę z najeźdźcą.

"