Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Nazwa tej kolekcji pochodzi od "swale", płytkiego kanału używanego do kierowania przepływem wody deszczowej. Podobnie, Swale spogląda na świat przyrody i kieruje swoją uwagę do wewnątrz, na krajobraz umysłu. Przeszłość wciska się jak gęsta mgła: plądrujące statki kolonialne i pękające krawędzie imperium zbiegają się ze współczesnymi scenami oraz osobistymi erozjami i porażkami. Obok ludzi żyją i wymarły zwierzęta: manaty, żółwie morskie i wieloryby.
Wędrujące niedźwiedzie, konie i jagnięta.
A także nielotne dodo i krowa morska Stellera, które zniknęły na wieki. Co się dzieje, gdy umysł przyćmiewa to, co widzi ciało i nie można ufać żadnemu z nich - gdy granice między lądem a wodą zacierają się, a poczucie własnego ja zaczyna się oddalać?
Swale analizuje przemoc kolonializmu i jej echa w czasie, a także wymieranie i gwałtowny spadek liczebności gatunków zwierząt. Na przemian pływowy i klasztorny, Swale mówi o nauce, relikwiarzach i lapis lazuli, przemierzając lasy, krajobrazy morskie i łąki. Tutaj ocean staje się polem, średniowieczny gobelin przekształca się w przestrzeń, do której można wejść, a ciało jest bezcielesne, przeszyte światłem. Osoba mówiąca w tych wierszach jest ostatecznie nieutrwalona - a wraz z tym pojawia się zarówno możliwość wyobraźni, jak i osobiste uwolnienie. W wierszach, które rzucają i przekształcają wewnętrzne ja w różnych postaciach - od wiecznie chwiejnej Alice po rozbieżne głosy strzyżonego baranka i drapieżnego lisa - niepokojący niepokój rośnie wraz z pragnieniem naprawy.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)