Surviving: A Kent State Memoir

Opinie czytelników

Pamiętnik „Surviving” zawiera spersonalizowaną relację z masakry w Kent State, a także zmagania autora z relacjami i życiem w college'u na przełomie lat 60. i 70. ubiegłego wieku. Ukazuje emocjonalne zawirowania związane z byciem świadkiem przemocy, a także wyzwania związane z rozwojem osobistym.

⬤ Szczera i żywa opowieść, która oferuje unikalne spojrzenie na masakrę w Kent State.
⬤ Wciągający portret osobistych zmagań i rozwoju pośród historycznych wydarzeń.
⬤ sugestywne przedstawienie kontekstu kulturowego lat 60-tych i 70-tych.
⬤ Wciągająca narracja, która przyciąga czytelników emocjonalnym oddźwiękiem i szczerością.

⬤ Książka czasami czyta się jak chronologiczny dziennik, co niektórzy czytelnicy uznają za nużące.
⬤ Skupienie się na osobistych relacjach może przyćmić wydarzenie w Kent State, prowadząc do rozczarowania tych, którzy oczekują przede wszystkim historycznej relacji.
⬤ Zauważono pewne błędy edytorskie, które obniżają ogólną jakość.
⬤ Zakończenie wydaje się nagłe i pozostawia czytelników pragnących więcej informacji na temat życia autora po ukończeniu studiów.

(na podstawie 41 opinii czytelników)

Zawartość książki:

W oszałamiającej paraleli do naszych czasów, ten pamiętnik z późnych lat sześćdziesiątych i wczesnych siedemdziesiątych Surviving: A Kent State Memoir bada burzliwą erę wojny w Wietnamie, przemoc domową i triumf młodej kobiety w obliczu wielkiego niebezpieczeństwa i wielkiej straty.

W epoce tak podzielonej jak dzisiejsza, była świadkiem jednego z wydarzeń, które stało się punktem zwrotnym w nastrojach opinii publicznej wobec wojny w Wietnamie. 4 maja 1970 r. żołnierze Gwardii Narodowej Ohio ostrzelali studentów protestujących przeciwko inwazji na Kambodżę, zabijając czterech i raniąc dziewięciu. Stojąc trzydzieści metrów przed strażnikami, gdy zaczęli strzelać, uszła z życiem.

Ta podnosząca na duchu podróż podąża za nią od lat, gdy była naiwną katolicką uczennicą, przez czas spędzony w Kent State, aż po jej rozwój jako dziennikarki i matki.

Leczy się w tygodniach następujących po 4 maja, oczekując narodzin dziecka. Zbliża się termin porodu, ale pojawiają się problemy, ponieważ jej mąż staje się coraz bardziej agresywny. Odrzucona przez rodzinę i pozbawiona społecznej ochrony przed przemocą małżeńską, jest zdana sama na siebie. Niespodziewany obrót wydarzeń uwalnia ją od niebezpieczeństwa, ale musi nauczyć się przetrwać na własną rękę.