Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
Surrealism at Play
W Surrealism at Play Susan Laxton pisze nową historię surrealizmu, w której śledzi centralne znaczenie zabawy dla ruchu i jego trwającego dziedzictwa.
Dla surrealistycznych artystów zabawa odgrywała stałą rolę w ich estetyce, gdy pracowali w, z i przeciwko światu po I wojnie światowej, coraz bardziej zdominowanemu przez technologię i funkcjonalizm. Niezależnie od tego, czy chodzi o wykwintne rysunki zwłok, rayografie Man Raya czy wizualne kalambury Joan Mir, surrealiści stali się biegli w opracowywaniu technik i procesów zaprojektowanych w celu zagwarantowania aleatorycznych rezultatów.
Przyjmując przypadek jako środek do osiągnięcia nieprzewidywalnych celów, przenieśli nacisk z produktu końcowego na proces, rzucając wyzwanie dyscyplinarnym strukturom modernizmu przemysłowego. Jak pokazuje Laxton, zabawa stała się główną metodą, dzięki której surrealizm przekształcił praktykę artystyczną, codzienne doświadczenie i naturę podmiotowości.