Ocena:
Książka jest dobrze napisaną i ilustrowaną historią niszczycieli torpedowych i okrętów po II wojnie światowej, ale cierpi z powodu problemów związanych z jej tytułem i tematem. Recenzent uważa, że książka obejmuje szerszą historię niszczycieli i kutrów torpedowych niż sugeruje jej tytuł „Super niszczyciele”, co prowadzi do rozczarowania dyskusją po II wojnie światowej, która jest głównie fotograficzna.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i zilustrowana
⬤ kompleksowe omówienie historii kutrów torpedowych i niszczycieli
⬤ godne pochwały omówienie traktatów morskich i bitew II wojny światowej.
⬤ Mylący tytuł, który sugeruje większe skupienie się na „superniszczycielach”, niż zapewnia książka
⬤ znaczące sekcje poświęcone mniej istotnym kutrom torpedowym
⬤ minimalny tekst w rozdziałach po II wojnie światowej, składający się głównie ze zdjęć
⬤ brakuje ściśle napisanej narracji.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Super Destroyers: From the Torpedo Boat Era to the Dominant Surface Warship of Today
Od samych początków okrętów torpedowych, wszystkie potęgi morskie dostrzegały okazjonalną potrzebę posiadania większych, potężniejszych lub pod innymi względami specjalnych projektów, które wykraczały poza współczesne normy dla jednostek flotylli. Siły napędowe często różniły się w zależności od kraju i zmieniały się w czasie, ale wszystkie powstałe w ten sposób okręty można wygodnie zdefiniować jako „superniszczyciele”.
Superniszczyciele to historia tych niezwykłych okrętów, specyficznych warunków, które je stworzyły, oraz ich wpływu na działania wojenne, zwłaszcza podczas dwóch wojen światowych. Najważniejsze momenty tej historii obejmują wprowadzenie „liderów niszczycieli” podczas Wielkiej Wojny, japoński „typ specjalny” z końca lat dwudziestych XX wieku, brytyjską klasę „Tribal”, niemieckie „Narviki” oraz międzywojenną rywalizację francusko-włoską, w wyniku której powstały jedne z najszybszych ze wszystkich superniszczycieli. Pod koniec II wojny światowej tylko największe konstrukcje wydawały się odpowiednie, więc chociaż zbudowano je w dużych ilościach, klasa U.
S. Gearing była w rzeczywistości superniszczycielami według ówczesnych standardów i wskazywała drogę na przyszłość.
Ostatni rozdział analizuje sposób, w jaki po 1945 roku duży niszczyciel powoli ewoluował we współczesny uniwersalny okręt wojenny - czy to opisany jako krążownik, niszczyciel czy fregata - który stał się dominującym bojowym okrętem nawodnym w marynarkach wojennych świata. Chociaż koncentruje się na wyjątkowych projektach, w szerszym ujęciu książka stanowi cenny przegląd rozwoju niszczycieli jako całości, więc będzie interesująca dla każdego entuzjasty okrętów wojennych i historyka.
