Ocena:
Książka stanowi interesującą i przemyślaną analizę filmu przez pryzmat idei politycznych trzech wybitnych filozofów. Chociaż treść jest dobrze zbadana i wciągająca, książka cierpi z powodu słabej jakości produkcji, co utrudnia jej czytanie.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i dobrze zbadana
⬤ wnikliwa dyskusja łącząca film z filozofią polityczną
⬤ stymulujące tematy, które inspirują do dyskusji.
⬤ Niska jakość produkcji (mała czcionka, ciasne odstępy między wierszami, białe strony)
⬤ brak wizualizacji innych niż okładka
⬤ zawyżona cena, biorąc pod uwagę problemy produkcyjne.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Casablanca's Conscience
Nowe spojrzenie na ukochany klasyczny film, które bada filozoficzną dynamikę Casablanki.
Obchodząca w tym roku osiemdziesiątą rocznicę powstania, Casablanca pozostaje jednym z najbardziej lubianych filmów na świecie. Zdobył trzy Oscary dla najlepszego filmu, najlepszego reżysera i najlepszego scenariusza adaptowanego. Nadal jest powszechnie cytowany: "We'll always have Paris" i "Here's looking at you, kid" i kto może zapomnieć: "You must remember this... a kiss is just a kiss". Nikt jednak nie spodziewał się, że z tego małego filmu wyjdzie coś wielkiego, a już na pewno nie jego gwiazdy, ani nawet studio, które go wyprodukowało. Jak to się więc stało, że ten naprędce sklecony film z lat czterdziestych, pomimo wielu ograniczeń, stał się jednym z najlepszych filmów w historii? Jak to się dzieje, że rok po roku, dekada po dekadzie, wciąż pojawia się na listach najlepszych filmów w historii? I dlaczego widzowie wciąż płaczą, gdy Rick i Ilsa się rozstają? Odpowiedź, według Casablanca's Conscience, parafrazując Ricka, brzmi: "To prawda".
Wiele już napisano o tym filmie i przełomowych dla jego kariery kreacjach Bogarta i Bergman. Casablanca to epicka opowieść o miłości, zdradzie i poświęceniu, rozgrywająca się na tle II wojny światowej. Jednak dekady później nadal przyciąga wyobraźnię widzów filmowych. W książce "Casablanca's Conscience" autor Robert Weldon Whalen wyjaśnia, dlaczego film wciąż budzi tak głębokie emocje. Stosując nową soczewkę do starego klasyka, Whalen skupia się na ponadczasowych tematach filmu - wygnaniu, czyśćcu, ironii, miłości, oporze i pamięci. Następnie zestawia fikcyjne postacie - Ricka, Ilsę i innych - z filozoficznym i teologicznym dyskursem ich prawdziwych współczesnych, Hannah Arendt, Dietricha Bonhoeffera i Alberta Camusa. Relacje między postaciami fikcyjnymi i historycznymi oświetlają zarówno epokę filmu, jak i odwieczne ludzkie obawy. Zarówno film, jak i prace filozofów eksplorują wymiary ludzkiego doświadczenia, które choć ekstremalne, są znane każdemu. To tematy, które rezonują z widzem, utrzymują go jako wiecznie zielony klasyk przez te wszystkie lata.
