Subaltern Silence: A Postcolonial Genealogy
Podporządkowanie nie zniknęło po prostu w następstwie kolonializmu. Zamiast tego, jak pokazuje ta pouczająca książka, pojawiło się wiele subtelnych nowych technik, które zdominowały ogromne kategorie ludzi, czyniąc ich milczącymi.
Kevin Olson bada, w jaki sposób współczesne społeczeństwa uciszają subalterna: czasami jest to dosłowne uciszenie, często metafora innych sposobów na uczynienie ludzi niesłyszalnymi. Takie formy milczenia sprawiają, że niektórzy ludzie stają się niewidzialni, spychają innych na margines i dewaluują głosy i działania jeszcze innych. Subaltern Silence śledzi rozwój tych technik od wczesnych lat europejskiego kolonializmu, koncentrując się na rewolucji i postkolonialnej trajektorii Haiti.
Badając bogate archiwa z Europy i świata postkolonialnego, Olson krytykuje fundamentalne nowoczesne instytucje i technologie, takie jak sfera publiczna, wolna prasa, a nawet postępująca rewolucja demokratyczna, jako miejsca wykluczenia. Argumentuje, że wraz z pojawieniem się postkolonializmu podporządkowanie stało się coraz bardziej abstrakcyjne, wirtualne i symboliczne.
Niemniej jednak leży ono u podstaw współczesnej polityki rasowej, dzieli Globalne Południe od Globalnej Północy oraz przydziela przywileje i obciążenia w sposób, który często jest ledwo zauważalny. Angażując się głęboko w myśl Gayatri Spivak i Michela Foucaulta, Subaltern Silence oferuje nową genealogię kolonializmu i postkolonialności, która jest zarówno historycznie poinformowana, jak i teoretycznie bogata.
