Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki „Transcendentalny styl w filmie: Ozu, Bresson, Dreyer” Paula Schradera prezentują dychotomię opinii, przy czym niektórzy czytelnicy chwalą jej wnikliwą analizę i znaczenie dla miłośników kina, podczas gdy inni krytykują jej styl pisania i przystępność. Książka jest znana z eksploracji transcendentalnych tematów w kinie i służy jako tekst wprowadzający do zrozumienia dzieł Ozu, Bressona i Dreyera z perspektywy Schradera.
Zalety:Wnikliwa analiza transcendentalnych tematów w kinie, doskonała dla miłośników kina i publiczności naukowej, zapewnia nowe zrozumienie klasycznych twórców filmowych, dobrze zaprezentowane zarówno z nowymi, jak i starymi wprowadzeniami.
Wady:Styl pisania krytykowany jako ogólny i pedantyczny, może nie spodobać się zwykłym czytelnikom lub osobom niezaznajomionym z teorią filmu, niektórzy uważają, że jest trudny do odczytania i zbyt złożony.
(na podstawie 14 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Transcendental Style in Film: Ozu, Bresson, Dreyer
Zawartość książki:
Z nowym wstępem, uznany reżyser Paul Schrader powraca i aktualizuje swoje studium i kontemplację powolnego kina ostatnich pięćdziesięciu lat. Ten przełomowy tekst analizuje styl filmowy trzech wielkich reżyserów - Yasujiro Ozu, Roberta Bressona, Carla Dreyera - i przedstawia wspólny język dramatyczny tych artystów z różnych kultur.
W przeciwieństwie do stylu realizmu psychologicznego, który dominuje w filmie, styl transcendentalny wyraża stan duchowy za pomocą surowej pracy kamery, aktorstwa pozbawionego samoświadomości i montażu, który unika komentarza redakcyjnego. Ta ważna książka jest oryginalnym wkładem w analizę filmu i kluczowym dziełem jednego z naszych najbardziej poszukujących reżyserów i pisarzy. Transcendental Style in Film była szeroko cytowana i wykorzystywana na zajęciach z filmu i sztuki.
To wydanie aktualizuje teoretyczne ramy Schradera i zapewnia stymulującą kontr-historię ostatniego półwiecza światowego kina artystycznego, rozszerzając jego teorię na dzieła Andrieja Tarkowskiego (Rosja), Beli Tarra (Węgry), Theo Angelopoulosa (Grecja) i Nuriego Bilge Ceylana (Turcja). Dzięki sugestywnej prozie i zwinnym skojarzeniom Schrader konsekwentnie zachęca czytelników i widzów do dalszego odkrywania świata filmu artystycznego.
