Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Style and Solitude: The History of an Architectural Problem
Jak narodziło się nowoczesne pojęcie stylu architektonicznego i jakie debaty wywołało w XIX-wiecznych Niemczech.
Termin styl spektakularnie wyszedł z mody w kręgach architektonicznych. Niegdyś konceptualny klucz do zrozumienia wewnętrznego funkcjonowania architektury, dziś styl wydaje się być kojarzony z powierzchownością, formalizmem i przestarzałą periodyzacją. Jak jednak styl - zdefiniowany niegdyś przez niemieckiego socjologa Georga Simmela jako miejsce, w którym „nie jest się już samemu” - funkcjonował w architekturze? Jak był używany i co oznaczał? W książce Style and Solitude Mari Hvattum stara się zrozumieć pozorną śmierć stylu, powracając do miejsca jego narodzin pod koniec XVIII wieku i przedstawiając, w jaki sposób wywarł on wpływ na współczesny dyskurs i praktykę architektoniczną.
Jak wyjaśnia Hvattum, niemieccy myśliciele XVIII i XIX wieku oferowali konkurencyjne koncepcje tego, czym jest styl i jak należy go stosować w architekturze. Od przemyślanego eklektyzmu Karla Friedricha Schinkla po próbę uchwycenia ducha czasu przez króla Maksymiliana II w konkursie architektonicznym, styl był w centrum fascynujących eksperymentów i zaciekłych sporów. Począwszy od wynalezienia stylu epoki przez Johanna Joachima Winckelmanna, a skończywszy sto lat później na generatywnej teorii stylu Gottfrieda Sempera, Hvattum bada krytyczne debaty, które trwają do dziś.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)