Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Creature
Creature to złożona poetyka witalności, która nieskazitelnie łączy: nawet gdy podkreśla, jak życie w z natury niegościnnym środowisku pozbawi nas świata i siebie nawzajem, czyniąc zwierzę z człowieka, zszywa wynajęte drzewo ewolucyjne, gloryfikując współzależność każdej istniejącej rzeczy. Michael Dumanis umiejętnie kultywuje mnogość języka i czyni ze "stworzenia" cudowny kontrprzykład; jesteśmy stworzeniem w sensie bestii, poniżeni, zobowiązani naturze, i jesteśmy stworzeniem w sensie przedłużenia stworzenia, nieprawdopodobnie czujący, śmiertelni, tutaj.
W "Autobiografii" mówca potwierdza sprzeczność leżącą u podstaw poznania: "Jestem, jak zwierzę, // niespokojny. Wyrostki zawsze trzepoczą, / jestem niesamowitym przypadkiem: żyję". W jaki sposób ludzki ssak ucieleśnia zarówno jedno, jak i drugie - wspólnotowy i wędrowny, opuszczający dom i zbliżający się do niego, jako imigrant i geograficzny nomada, jako czyjeś dziecko i czyjś rodzic, jako byt i rzecz? W jaki sposób negocjujemy nasze ouroboryczne tożsamości, będąc jednocześnie wyczulonymi nie tylko na naszą własną kruchość, ale także na zbliżające się globalne wymieranie? Odpowiedzią jest brak odpowiedzi.
"Na początku dużo myślałem / o śmierci i świetle słonecznym, et cetera", przyznaje Dumanis w "Nędzy", ale "Podwójny sen o wiośnie" zwalnia nas z przechytrzenia nietrwałości. "O, jaki miałem bal, spędzając dni".
I co powinniśmy zrobić w tej wiosennej zwięzłości, ale ją wyczerpać? Każdy z nas ma tylko tyle czasu, by przesunąć dłonią "po kamiennych kościach / które, połączone razem, trzymają (naszą) jedyną twarz".
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)