Media Bias in Presidential Election Coverage 1948-2008: Evaluation via Formal Measurement
Oskarżenia o stronniczość w relacjach z wyborów prezydenckich są w najlepszym razie podejrzane, a w najgorszym samolubne. Są one generalnie wspierane przez metodologię potwierdzania instancji, skażone efektem wrogich mediów i oparte na uproszczonych wizjach organizacji mediów informacyjnych.
Media Bias in Presidential Election Coverage 1948-2008 autorstwa Dave'a D'Alessio to odkrywcza analiza, która pokazuje, że media informacyjne mają cztery podstawowe natury: jako podmioty dziennikarskie, przedsiębiorstwa, podmioty polityczne i własność, z których wszystkie mogą działać w celu tworzenia stronniczości w relacjach informacyjnych, w niektórych przypadkach w przeciwnych kierunkach. Poprzez metaanalizę wyników 99 wcześniejszych badań relacji medialnych z wyborów prezydenckich w latach 1948-2008, D'Alessio ujawnia, że relacje nie mają zagregowanej stronniczości w żadną stronę, nawet jeśli istnieją niewielkie uprzedzenia w określonych obszarach, które są ogólnie nieistotne. Co więcej, podczas gdy wydawcy kontrolowali preferencje dotyczące zasięgu, praktyka ta stała się nieistotna w ostatnich latach.
Media Bias udowadnia, że przynajmniej pod względem relacji z wyborów prezydenckich, The New York Times nie jest najbardziej liberalną gazetą w Ameryce, a kanał Fox News jest znacznie bardziej konserwatywny w relacjonowaniu wiadomości niż sieci telewizyjne. Wreszcie, Media Bias in Presidential Election Coverage 1948-2008 przewiduje, że żadna ilość dowodów nie spowoduje, że kandydaci polityczni przestaną narzekać na stronniczość, ponieważ takie oskarżenia mają zarówno potencjał strategiczny w kampaniach, jak i niezaprzeczalną użyteczność w obronie ego.