Strindberg and the Western Canon
Przez całą swoją karierę pisarską August Strindberg był niespokojnym twórcą kanonów. Jako pisarz, bibliotekarz, kulturoznawca, polemista i badacz-amator nieustannie cytował źródła, zarówno historyczne, jak i współczesne, włączał i wykluczał niektórych autorów z własnej twórczości, a także przewartościowywał granice estetyki i kultury na przełomie XX i XXI wieku. Jednocześnie był bardzo aktywnym autorem, żyjącym na samozwańczym wygnaniu, ale w bliskim kontakcie z kosmopolitycznymi kręgami intelektualnymi. Wszystko to rodzi pytania o jego związek z literackim i kulturowym kanonem. Dynamika między kulturą lokalną i globalną definiuje całą jego twórczość i czyni go jednym z tych europejskich autorów, których łatwo interpretować w kontekście Weltliteratur.
Strindberg był wielojęzycznym kosmopolitą, emigrantem, teozofem i reporterem. Jako pisarz, ze wzrokiem skierowanym zarówno na Wschód, jak i Zachód, chłonął wrażenia z uniwersalistycznych tendencji fin de si cle. Jego ambicja dołączenia do globalnej "Republiki Literatury" doprowadziła go do studiowania francuskiego, hebrajskiego, chińskiego systemu logogramów, literatury rosyjskiej i historii Bliskiego Wschodu.
Niniejszy tom, zredagowany przez Jana Balbierza, gromadzi wypowiedzi uznanych badaczy Strindberga i omawia takie pytania, jak: Jak Strindberg konstruował swoich poprzedników i z jakimi tradycjami się związał? W jaki sposób tekst Strindberga jest zmieniany w praktyce performatywnej w teatrze i filmie? W jaki sposób Strindberg, którego pisma są głęboko zakorzenione w szwedzkim folklorze i krajobrazie, odnosił się do obcych wartości kulturowych?