Strażnik gier pamięta

Opinie czytelników

Książka Bruce'a Brydona to porywająca relacja z jego doświadczeń jako strażnika przyrody w Parku Narodowym Krugera. Jest chwalona za elokwentny styl pisania, humor i wnikliwe obserwacje na temat dzikiej przyrody i wpływu człowieka na środowisko. Podczas gdy wiele recenzji docenia jej fabułę i emocjonalną głębię, niektórzy krytycy podkreślają skupienie się na uboju zwierząt, co umniejsza ogólne wrażenia z lektury.

⬤ Wciągający i humorystyczny styl pisania, który sprawia, że książkę czyta się z przyjemnością.
⬤ Osobiste i wymowne relacje z życia w Parku Narodowym Krugera, zwiększające zrozumienie parku.
⬤ Oferuje istotne spostrzeżenia na temat ochrony przyrody i relacji między ludźmi a dziką przyrodą.
⬤ Emocjonalny wpływ, który rezonuje z czytelnikami, sprawiając, że śmieją się i płaczą.
⬤ Polecana miłośnikom dzikiej przyrody i tym, którzy odwiedzili Krugera lub są nim zainteresowani.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali, że skupienie się na uboju i odstrzale zwierząt jest przesadne i negatywnie wpływa na atrakcyjność książki.
⬤ Kilka recenzji wspomina, że książka dotarła uszkodzona lub że proces zwrotu uszkodzonych egzemplarzy był rozczarowujący.

(na podstawie 27 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Game Ranger Remembers

Zawartość książki:

"W karierze łowcy są tylko dwa wielkie pewniki. Pierwszą jest to, że nigdy nie będziesz dobrze sytuowany. Drugą - i zdecydowanie najlepszą - jest to, że będziesz robić rzeczy, o których większość innych ludzi może tylko pomarzyć". Jest to zbiór opowieści o życiu strażnika buszu, tak jak jest ono przeżywane na poziomie gruntu przez tę elitarną grupę mężczyzn i kobiet, którzy strzegą Parku Narodowego Krugera - kosztem dużej ilości potu i, nierzadko, sporej ilości krwi. Opowieści Bruce'a Brydena o 30 latach w służbie naszego najsłynniejszego parku to wciągająca i zabawna lektura, obfitująca w spotkania ze słoniami, lwami, bawołami, lampartami i nosorożcami, niezależnie od tego, czy chodzi o badania, zarządzanie operacjami uboju helikopterem czy piesze podchody. Zgodnie z najlepszą tradycją opowieści o buszu, jest tu dużo strzelania i sporo uciekania.

Są spotkania z niezwykłymi postaciami wśród strażników.

Niezapomniane spotkania.

Zabawne wpadki i wąskie ucieczki.

A przez cały czas wielka miłość i szacunek zarówno dla dzikiej przyrody, jak i zamieszkujących ją stworzeń. ".