Strategia odłożona na półkę: Upadek zimnowojennego planowania strategicznego marynarki wojennej

Opinie czytelników

Książka zawiera wnikliwą analizę ewolucji i upadku amerykańskich strategii morskich, podkreślając niepowodzenia wcześniejszych reform i potrzebę ponownego skupienia się na potędze morskiej w kontekście współczesnych zagrożeń dla bezpieczeństwa narodowego, zwłaszcza ze strony Chin.

Oferuje szczegółową historię amerykańskich strategii morskich od lat 80. do chwili obecnej, podkreślając kluczowe niepowodzenia i reformy.

Podkreśla znaczenie posiadania spójnej globalnej strategii zamiast fragmentarycznych podejść.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Strategy Shelved: The Collapse of Cold War Naval Strategic Planning

Zawartość książki:

W czasie, gdy strategia Stanów Zjednoczonych (po raz kolejny) skupia się na rywalizacji wielkich mocarstw, Strategy Shelved dostarcza cennego, analitycznego spojrzenia wstecz na erę zimnej wojny, badając wzrost i ostateczny upadek systemu strategii morskiej Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych od czasów po II wojnie światowej do 1994 roku. Steven T. Wills wyciąga kilka ważnych wniosków, które mają znaczenie dla toczących się obecnie debat strategicznych.

Jego analiza koncentruje się na latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku jako okresie, w którym myśl strategiczna Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych została odbudowana po okresie stagnacji podczas konfliktu w Wietnamie i jej najwyższego poziomu w postaci strategii morskiej z lat osiemdziesiątych i związanej z nią struktury sił morskich liczącej sześćset okrętów. Śledzi on upadek tego wcześniejszego systemu, identyfikując kilka czynników, które się do tego przyczyniły: przepisy ustawy Goldwater Nichols Act z 1986 r., następstwa pierwszej wojny w Zatoce Perskiej z 1991 r., rewolucję w sprawach wojskowych na początku lat 90. oraz zmiany w sztabie szefa operacji morskich w 1992 r. po zakończeniu zimnej wojny. Wszystkie te warunki służyły podważeniu istniejącego systemu strategii morskiej. Ustawa Goldwatera Nicholsa podporządkowała marynarkę wojenną wspólnej kontroli, co miało katastrofalne skutki dla długoletniej kohorty umundurowanych strategów marynarki wojennej. Pierwsza wojna w Zatoce Perskiej potwierdziła koncepcje wojenne armii i sił powietrznych opracowane podczas zimnej wojny, ale nie te dotyczące strategii morskiej marynarki wojennej. Marynarka Wojenna przeprowadziła własną rewolucję w sprawach wojskowych podczas zimnej wojny za pomocą systemów takich jak AEGIS, ale nie otrzymała za te wysiłki uznania. Wreszcie, zmiany w personelu Marynarki Wojennej (OPNAV) w 1992 r. służyły wzmocnieniu pozycji budżetowego ramienia OPNAV kosztem jej strategów.

Środki te położyły podwaliny pod trzydziestoletnią strategię środków, w której budżety służb, chęć zachowania istniejącej struktury sił i brak wizji strategicznej utrudniały nie tylko Marynarce Wojennej, ale także zdolności Sił Połączonych do stworzenia znaczącej strategii przeciwdziałania rosnącym Chinom i rewanżystowskiemu zagrożeniu ze strony Rosji.

Wills kończy swoją analizę oceną powrotu dokumentów strategicznych marynarki wojennej w 2007 i 2015 roku i spekuluje na temat potencjału sukcesu obecnych strategii marynarki wojennej, w tym najnowszej strategii morskiej trzech służb. Jego badania szeroko wykorzystują źródła pierwotne, historie ustne i dokumenty marynarki wojennej, aby opowiedzieć historię o tym, jak Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych stworzyła obie udane strategie i jak oddana grupa oficerów marynarki wojennej była ściśle zaangażowana w ich tworzenie. Wyjaśnia również, w jaki sposób zdolność Marynarki Wojennej do tworzenia strategii, a nawet proces szkolenia autorów strategii, został poważnie uszkodzony w erze po zimnej wojnie.