Terrible Beauty: The Violent Aesthetic and Twentieth-Century Literature
Jeśli sztuka jest naszą próbą nadania sensu temu, co bezsensowne, to trudno o bardziej żyzny grunt twórczy niż ten w XX wieku.
Od poezji okopowej z czasów I wojny światowej i wspomnień Primo Leviego i Elie Wiesela o Holokauście po postkolonialne powieści z południowej Azji i anty-apartheidowe sztuki południowoafrykańskiego Market Theater, pisarze połączyli piękno i horror. Ten "wiek traumy" zaowocował pisarstwem jednocześnie nasyconym polityczną przemocą i skomplikowanym przez etykę estetycznej reprezentacji.
Rozciągając się na gatunki i cały świat, Terrible Beauty wyznacza kurs estetycznego pojednania między empatią a złem w wielkiej literaturze XX wieku. "Gwałtowna estetyka" - kategoria, którą autorka wywodzi od Platona i Nietzschego - pozwala ludziom czerpać przyjemność nie tylko z samego zniszczenia, ale także z jego renderowania. Jako czytelnicy oscylujemy między fascynacją okrucieństwem a etycznym imperatywem dawania świadectwa.
Argumentując za tym, że wciągające doświadczenie literatury szczególnie sprzyja etycznej kontemplacji, Marian Eide zgłębia estetyczną moc i etyczny cel tego twórczego napięcia. Przywołując czytelnika jako współwinnego - zarówno dotkniętego świadka, jak i zachwyconego podglądacza - Straszne piękno rzuca nowe światło na związek między przemocą, literaturą i moralnymi ciężarami sztuki.
