Strange Dislocations: Childhood and the Idea of Human Interiority
Dziwna, zdeformowana i przeszywająco piękna dziecięca akrobatka Mignon pojawiła się na scenie w 1795 roku. Mignon, która nie była dzieckiem, lecz wymysłem Goethego, pojawiała się i powracała w niezliczonych formach i postaciach przez następne stulecie. Znaczenie tej fascynującej istoty znajduje się w centrum książki Carolyn Steedman, błyskotliwego opisu tego, jak XIX-wieczne wyobrażenia o dzieciństwie, takie jak te wyrażone w postaci Mignon, dały początek nowoczesnej idei jaźni.
W XIX wieku nastąpiła zmiana w sposobie, w jaki ludzie w zachodnich społeczeństwach rozumieli samych siebie - sposób, w jaki rozumieli siebie i sposób, w jaki powstali. Steedman śledzi ten rozwój poprzez zmieniające się postawy wobec dzieci i dzieciństwa, które pojawiają się w literaturze i prawie, medycynie, nauce i historii społecznej. Przechodząc od świata niemieckiej fikcji do świata dziecięcych akrobatów i "ulicznych Arabów" w XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii, od teorii Freuda do teorii Foucaulta, pokazuje, w jaki sposób indywidualna i osobista historia, którą ucieleśnia dziecko, reprezentuje ludzką "wewnętrzność". Szczególnie ważna dla zrozumienia tej zmiany jest rola, jaką psychoanaliza Freuda odegrała w latach 1900-1920 w podsumowaniu i przeformułowaniu wiktoriańskiej idei, że rdzeniem psychicznej tożsamości jednostki była jej własna utracona przeszłość lub dzieciństwo.
Wykorzystując perspektywy historii społecznej i kulturowej oraz historii psychologii i fizjologii, Strange Dislocations śledzi poszukiwanie siebie, przeszłości, która została utracona i odeszła, oraz sposoby, w jakie w ciągu ostatnich stu lat utracona wizja przybrała postać dziecka.
