Strach przed muzyką Talking Heads

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają znaczący podział w odbiorze książki Jonathana Lethema o albumie Talking Heads „Fear of Music”. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają osobiste spostrzeżenia i powiązania autora z albumem i jego wpływem na jego życie, wielu innych jest rozczarowanych brakiem głębi w omawianiu historii albumu, produkcji i kontekstu w dyskografii zespołu. Panuje zgoda co do tego, że książka wydaje się zbyt pobłażliwa i brakuje jej naukowego rygoru, którego niektórzy czytelnicy oczekują od serii 33 1/3.

⬤ Osobisty i szczery wgląd w związek autora z muzyką.
⬤ Wciągające, gdy czytanie wraz z albumem poprawia wrażenia.
⬤ Niektórzy czytelnicy doceniają unikalny styl opowiadania i kreatywność.
⬤ Książka jest powiązana z osobistymi wspomnieniami, które rezonują z czytelnikami dzielącymi podobne doświadczenia.

⬤ Brakuje kontekstu historycznego i szczegółowej analizy produkcji i wpływu albumu.
⬤ Wielu uważa styl pisania Lethema za pretensjonalny i samolubny.
⬤ Nie spełnia oczekiwań czytelników poszukujących dogłębnej krytyki muzycznej lub naukowej analizy.
⬤ Niektórzy recenzenci opisują książkę jako nudną, słabo napisaną lub niewciągającą.

(na podstawie 43 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Talking Heads' Fear of Music

Zawartość książki:

Jest lato 1979 roku. Piętnastoletni chłopiec słucha radia WNEW w swojej sypialni na Brooklynie.

Monotonny głos (to wokalista) w przerwie między piosenkami oznajmia: „The Talking Heads mają nowy album, nazywa się Fear of Music” - i od tego momentu wszystko zaczyna się kręcić. Jonathan Lethem traktuje Fear of Music (trzeci album Talking Heads i pierwszy wyprodukowany przez Briana Eno) jako arcydzieło - ostre, paranoiczne, funkowe, uzależniające, rytmiczne, powtarzalne, upiorne i zabawne.

Obsesyjnie przygląda się piosenkom, gitarom, rytmom, tekstom, opakowaniu, pochodzeniu z centrum miasta i spuściźnie albumu, pokazując, w jaki sposób Fear of Music wskazuje kierunki (pozytywne i negatywne), które zespół przyjmie w przyszłości. Lethem ponownie przenosi nas do Nowego Jorku innych czasów - zajmując się jedną ze swoich wielkich obsesji z okresu dorastania i oświetlając sposoby, w jakie zakochujemy się i przestajemy kochać dzieła sztuki.