Storming Bedlam: Szaleństwo, utopia i bunt

Opinie czytelników

Książka oferuje unikalną krytykę psychiatrii i jej historii, przeplatając radykalne narracje akcji, ale opinie na temat jej skuteczności i organizacji są różne.

⬤ Dobrze napisana i dokładna
⬤ oferuje świeże punkty widzenia i spostrzeżenia
⬤ pouczająca i dobrze zbadana
⬤ wciągająca i przystępna lektura
⬤ polecana osobom zainteresowanym psychologią i historycznym podejściem do zdrowia psychicznego.

Niektórzy uważają, że jest źle zorganizowana i wprowadza w błąd; krytykowana za promowanie konsumpcyjnej narracji o wyzwoleniu psychiatrycznym, która zdaniem niektórych recenzentów nie odzwierciedla prawdziwej istoty ruchu.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Storming Bedlam: Madness, Utopia, and Revolt

Zawartość książki:

Storming Bedlam na nowo wyobraża sobie opiekę nad zdrowiem psychicznym i jej radykalne możliwości w kontekście jej globalnego rozwoju w kapitalizmie.

Żyjemy w świecie przesyconym nowymi programami, metodami i zmianami w zakresie zdrowia psychicznego, które po prostu piętrzą się i wydają się prowadzić donikąd. Storming Bedlam: Madness, Mental Health, and Revolt sugeruje, że psychiatria musi stawić czoła powtarzającym się porażkom w świetle swoich utopijnych aspiracji. Tylko w ten sposób intensywne sprzeczności, które ożywiają świat opieki nad zdrowiem psychicznym, mogą zostać odpowiednio skonceptualizowane i umiejscowione jako podstawa przyszłej praktyki terapeutycznej.

W radykalnej reinterpretacji historii, teorii i praktyki psychiatrii w kapitalizmie, która podkreśla utopijny charakter rewolucji psychiatrycznej, Storming Bedlam przesuwa totalizujące i często idealistyczne wizje opieki psychiatrycznej do granic możliwości, aby wytyczyć inną ścieżkę. Jest to pierwsza globalna i porównawcza refleksja na temat radykalnych prądów psychiatrycznych, która wiąże je bezpośrednio z pierwotnymi aktami założycielskimi tej dziedziny. Tutaj, w oryginalnym i przekonującym opisie radykalnej historii tej dziedziny, leczenie moralne jest odczytywane w świetle utopijnego ruchu socjalistycznego, gdy francuska psychoterapia instytucjonalna Flixa Guattariego jest prowadzona w rozmowie z brazylijską terapią sztuką Nise da Silveira, Refleksje meksykańskiej antypsychiatrii na temat przemocy są porównywane z argentyńską psychoanalizą i antykolonialną praktyką psychiatryczną Frantza Fanona, a włoski ruch psychiatrii demokratycznej i brazylijska polityka antyinstytucjonalna są zestawiane z północnoamerykańskimi nurtami antypsychiatrycznymi zapoczątkowanymi w kontrkulturze lat 1960-70 i nie tylko.