Stojąc na krawędzi wody: pielęgniarka chora na raka, jej czteroletni syn i zmieniające się fale białaczki

Opinie czytelników

Książka Janice Post-White „Standing at Water's Edge” to szczery pamiętnik opisujący podróż jej rodziny przez walkę jej młodego syna z białaczką. Oferuje unikalną podwójną perspektywę matki i pielęgniarki onkologicznej, dzieląc się emocjonalnymi spostrzeżeniami i praktycznymi informacjami. Narracja jest wzbogacona o osobiste doświadczenia i przejmujące momenty, w tym włączenie rysunków jej syna. Czytelnicy uważają, że książka jest inspirująca i edukacyjna, co czyni ją zalecaną lekturą zarówno dla rodzin borykających się z rakiem u dzieci, jak i dla pracowników służby zdrowia.

Książka jest dobrze napisana, oferując zarówno osobiste, jak i profesjonalne spojrzenie na raka u dzieci. Dostarcza prowokujących do myślenia spostrzeżeń na temat radzenia sobie z trudnymi emocjami i poruszania się po medycznym krajobrazie. Czytelnicy głęboko rezonują z emocjonalną autentycznością, uważają, że podróż rodziny jest relatywna i doceniają włączenie rysunków syna, które dodają głębi. Wielu nazywa ją inspirującą i uważa, że może złagodzić samotność rodziców stojących przed podobnymi wyzwaniami.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że terminologia medyczna może być przytłaczająca dla osób spoza branży medycznej. Kilku z nich wyraziło życzenie, by autorka mniej skupiała się na pracy zawodowej w okresie leczenia syna. Ponadto intensywność emocjonalna może nie być odpowiednia dla wszystkich czytelników, ponieważ niektórzy uznali ją za dość ciężką i wymagali chusteczek w bardziej przejmujących momentach.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Standing at Water's Edge: A Cancer Nurse, Her Four-Year-Old Son and the Shifting Tides of Leukemia

Zawartość książki:

Janice Post-White była pielęgniarką onkologiczną, która myślała, że wie, czym jest życie z rakiem - do czasu, gdy u jej czteroletniego syna zdiagnozowano białaczkę.

Podczas gdy on rysował obrazki, aby przetworzyć swoje emocje, ona ukryła swoje uczucia i rzuciła się do radzenia sobie z podwójną rolą profesjonalisty medycznego i matki. Jej wspomnienia dzielą się perspektywą jej syna jako młodego pacjenta z rakiem i nastolatka, który przeżył, a także badają jej osobiste i zawodowe spostrzeżenia na temat przetrwania, odporności, leczenia i tego, czego śmierć może nas nauczyć o życiu.