Niemiecko-żydowskie świadectwa z czasów narodowego socjalizmu, a w szczególności historia miasta Breslau, pokazują, że Rumlichkeit nie może być interpretowana jako neutralna rama. W tamtym czasie było ono domem dla trzeciej co do wielkości społeczności żydowskiej w Niemczech.
Relacja między "Aryjczykami" a "Żydami" w "Trzeciej Rzeszy" była w rzeczywistości ustrukturyzowana w przestrzeni i poprzez nią. Przestrzenne interwencje polityczne - od kurczenia się do zniszczenia żydowskiej społeczności Breslau - zainspirowały pisanie. Te wrocławskie pamiętniki i autobiografie, którym do tej pory poświęcono stosunkowo niewiele uwagi, oferują ważny wgląd w związek między narodowosocjalistycznym wykorzystaniem przestrzeni a marginalizacją "outsiderów społeczności".
Centralnym elementem tej pracy jest doświadczenie zmieniającej się przestrzeni i jej reprezentacja w narracji autobiograficznej. Celem jest przyczynienie się do zrozumienia reprezentacji niemiecko-żydowskiego doświadczenia miejskiego we wrocławskich autoświadectwach w okresie "Trzeciej Rzeszy".